Q&A antwoorden #2

Deh!

Weet ge wat mijn probleem is? Veel te lange antwoorden geven op simpele vragen. Vraagt ge wat mijn lievelingsbands zijn? Ge ziet me ineens zeveren over alle genres die ik leuk vind. Het tofste wat ik al gedaan heb in m’n leven? Ik geef u wel een paar interpretaties en schrijf erop los!

Dusja, bij deze de tweede uit de reeks! Ik vind het nog steeds plezant, en afgaande van het aantal views op deel 1, jullie ook precies. Dusja als ge ineens aan iets denkt, ask it right away hier onderaan! Ik heb nog wel wat vragen reserve maar ik zou het nog steeds cool vinden als ik dit nog even kan volhouden!

Hoe heb jij white privilege bemerkt in je leven?

Pittige vraag wel deze! Net daarom heb ik deze even helemaal naar voor gehaald, want ik kan me wel iets herinneren van vroeger. Eerlijk gezegd wel pas na reflectie…

Een leraar heeft mij ooit in het eerste middelbaar een studierichting hoger geduwd omdat hij dacht dat ik niet op mijn plaats zat in het technisch onderwijs (ik zette de stap naar industriële wetenschappen). De vraag is maar of mijne beste anderskleurige vriend na eenzelfde objectieve beoordeling ook die kans gekregen zou hebben. Ik betwijfel het ten zeerste, want ik herinner mij uit die klas van toen wel iemand die het ook écht heeft gemaakt op dit moment.

Voor de rest merk ik het vooral op in de media maar ook in m’n werk. Ik lees meer en meer over dataset bias in artificiële intelligentie (waarin bv. bevolkingsgroepen bevoordeeld of benadeeld worden door AI-systemen). Bias in een tool dat beslist / aanraadt of een persoon al dan niet een lening krijgt bij de bank, bias in de toekenning van borgtocht. Allemaal situaties waar menselijke vooroordelen (en zelfs beslissingen uit het verleden, een blanke krijgt bv. mildere straffen) doorsijpelen naar het gedrag van AI-systemen. Puur omdat de data die eraan voorafgaat (en gebaseerd is op menselijke historische data) dingen bevat die niet ok zijn. En dat is niet de fout van technologie, dat is onze fout. Of met andere woorden, misschien kunnen we technologieën ook eens inzetten om dat soort problemen bloot te leggen. Al is dat een heel andere discussie met vele bijhorende vraagstukken.

Maar in het algemeen… Zoals ik al zei kan ik mijn voorbeeld vooral pas aanhalen na reflectie. Want eerlijk is eerlijk: vroeger had ik minder het besef dan nu. Voor mij is het probleem ook pas duidelijk geworden toen ik de verhalen hoorde, en in de media de aandacht kwam voor hoe erg het gesteld is op dit moment. Het zit volgens mij nog enorm ingebakken in het onderbewustzijn van de mens. Daarom denk ik niet dat dit een verandering is die van vandaag op morgen zal kunnen. Daar zal helaas tijd voor nodig zijn… Maar het is wel iets waar we als mensheid door moeten, want er zijn nog véél te véél dingen die niet door de beugel kunnen. Van vrouwendiscriminatie via racisme tot pure mensenhaat.

Wat vind je irritante eigenschappen van mensen?

Sommige mensen kijken niet verder dan hun neus lang is of vegen niet eerst voor eigen deur als ze iets te zeggen hebben. Daar krijg ik best zenuwen van. Luister liever eerst eens naar de ander. Probeer u eerst eens voor te stellen hoe het komt dat iemand reageert zoals hij/zij reageert. Maar nee, we moeten eerst met vooroordelen smijten en vooral trots zijn op ons eigen. Walgelijk vind ik het. En volgens mij ook de bron van het polarisatieprobleem de dag van vandaag.

Mensen plakken ook graag labels op basis van iemand’s verleden. ‘t Is niet uw verleden dat definieert wie ge zijt, het is hoe ge u nu gedraagt en wat ge straks gaat doen dat definieert wie ge zijt. Mensen (kunnen) veranderen.

En nog één ding nu ik toch bezig ben: arrogantie & mensen die pronken met hun luxe. Stop met die zever. Als ge echt wilt pronken met iets, pronk met de miserie die ge hebt / gehad hebt om aan uw luxe te geraken want anders zijt ge alleen maar meer gaps en polarisatie aan’t creëren.

Noem een random herinnering uit je kindertijd die je nog goed weet (alleen als je dat wil delen natuurlijk).

Die tekst tussen haakjes doet het ’em wel voor mij om hier iets kwetsbaarder te delen. Want er passeerden al ideeën in m’n hoofd over die keer toen ik los met m’n facaat (gezicht dus) tegen de rand van het zwembad vloog of die geweldige redding die ik deed in de slotminuten van een voetbalmatch. Ma soit, ik voel de nood aan diepgang in deze vraag. So let’s do this!

‘t Is eigenlijk eentje die de laatste tijd ook wel heeft rondgespookt. Ik ben vroeger opgegroeid in een stoere jongensschool waar ik serieus van mij moest kunnen afbijten. Dit terwijl ik best een gevoelig manneke was/ben en ik me eerlijk gezegd niet altijd goed in m’n vel voelde.

Er was zo’n jongen toen, een paar koppen groter dan mij waar niemand het echt mee kon vinden. Een probleemkind ook wel, en hij werkte mij ook wel eens op m’n zenuwen. Ik herinner me nog zo eens iets banaals dat ik ergens streefde voor goede punten met het vak geschiedenis, en dat dat gespreksonderwerp was op de speelplaats. En ja, dan komen die typische veroordelingen naar boven. Nerdje dit dat, nogal kleinerend gedrag over ik die zogezegd geen leven had en alleen maar leerde voor school. Ik liet nogal merken dat ik daar niet mee was opgezet en duwde hem weg uit m’n buurt.

Maar laat net die duw opgemerkt zijn door één van de toezichters op de speelplaats. Ik werd bij m’n jas gepakt onderweg naar het secretariaat. En ik ben echt hysterisch in tranen uitgebarsten waardoor dat probleemkind zelf mij nog beschermend is komen weghalen om te zeggen dat het oké was. Ik weende omdat ik vooral bang was om daar op het secretariaat afgeblaft te worden en straf mee te krijgen naar huis voor iets wat het totaal niet waard was. Mja, eind goed al goed.

Ik kan nu wel zeggen dat dit pestgedrag was, en dat dit verhaal deel is van mijn perfectionisme, people pleasing, en alle andere dingen die me uiteindelijk tot mijn burn-out hebben geleid. Heel m’n leven heeft het zich met kleine dingen gradueel opgebouwd.

Mja, dat was dus een random herinnering. We zullen anders terug de leukere vragen erbij halen!

Wat vind je mooie eigenschappen van mensen?

Mensen die durven uitkomen voor hun miserie. Online en offline: als ge dat doet zijt ge mijn held. Voor mij is het tonen van kwetsbaarheid toch wel één van de meest waardevolle eigenschappen van een mens. It takes courage to do that. Ik vind het trouwens nóg mooier als mensen hun onzekerheden kunnen omzetten in hun passie en hun kracht, dat zijn voor mij echt de zaligste verhalen van de wereld.

Wat zijn je lievelingsbands?

Ik hou van muziek hé maar ik haat deze vraag. Ik moet altijd bands opnoemen en dan altijd erachter komen dat ik nog zoveel pareltjes vergeet. Dus wat doe ik? Ik ga gewoon de bands opnoemen die me rechtstreeks in mijn hart weten te raken. Manchester Orchestra en Feeder.

Ach wat zeg ik, ik ben aant zeveren. Ik luister graag naar Haevn, Sons of the East, Hollow Coves, Agnes Obel (ok dit is geen band, sorry), Catfish & the Bottlemen, Alt-J, Kaleo, Royal Blood, Linkin Park, Mumford & Sons, Chase & Status, Flume, *ugh* en nog zoveel meer. Van alle markten thuis dus. Grote voorkeur voor Indie/Rock/Alternatief, maar ik moet soms eens scheef gaan op Dance, Drum ‘n Bass of Techo . Soms wil ik gewoon m’n ogen toe doen en luisteren naar Folk, Country of klassieke muziek. Metal gaat ook wel eens, maar ik hou niet van screaming in nummers. Ik cringe bv. altijd opnieuw met dat screaming stuk in Bleed it Out van Linkin’ Park. En dat is dan nog geen metal moet ge denken.

Ahja en ik heb ook wel een zwak voor soundtracks! Zack Hemsey is op dat gebied wel een aanrader. Maar laat me nu maar even lekker wegkwijnen in een hoekje omdat ik waarschijnlijk nog veel te veel bands vergeten ben.

We zijn de frontman van Feeder (Grant Nicholas) eens gaan zien tijdens zijn Solo tour in Dublin. Ellen en ik los op de foto van de artiest. Wie zoekt, die vindt!

Wat vind je zelf je beste eigenschap?

Het voelt wat vreemd om te zeggen, maar ik vind mezelf erg moedig. Het feit dat ik al mijn onzekerheden en twijfels aan de kant kan zetten. Het feit dat ik het aandurf om te herstellen van een burn-out. Het feit dat ik ondanks mijn schrik voor dingen in staat ben om mijn verstand op nul te zetten, oogkleppen op te doen en er gewoon voor te gaan. Ik ben echt trots op dat deel van mezelf. Had ik dat niet, hadden er veel dingen heel anders uitgezien in m’n leven.

Belangrijke sidenote: de manier waarop ik het deed was zeker niet de gezondste manier. Nu ben ik aan het leren om meer te luisteren naar een verborgen stemmetje in mij die altijd gelijk heeft. Mijn moed kan daar alleen maar in helpen.

En buh, soms is het moeilijk om niet te hard van stapel te lopen. Want ik zie nu dat ik al zoveel doorstaan heb terwijl het eigenlijk niet goed ging. Nu zit het al veel beter, nu kan ik mijn moed op een veel gezondere manier inzetten. Met alle geleerde lessen ben ik zeker dat ik nog tot heel geflipte dingen in staat ben. Maar goed, nogmaals, ik ben nog aan’t leren. Dat gedacht is ook nog niet altijd aanwezig helaas, ik ervaar nog veel mood swings.

Lijkt me trouwens weer goed om hier te verwijzen naar 20 seconds of courage, waar ik meer vertel over het moedige in mij.

Hoe hebben jij en Ellen elkaar leren kennen?

We waren dus allebei toevallig alleen op reis in Haïti toen ik zwaar met mijn motor gevallen was voor de verkeerslichten en Ellen mij vond in de gracht terwijl ik het licht ineens zag voorbijflitsen en…

Neenee, gewoon op Tumblr. Ik de KRC Genk fan die aan’t fanboy’en was en zij die iets over de bekerfinale van 2013 had geblogd. We zijn PM’s beginnen sturen naar elkaar, gingen al snel door op Facebook om een paar weken later een eerste date te hebben in het Themacafé van KRC Genk. Genk speelde toen in Mechelen. 0-2 werd het, goals van Vossen en Cissé indertijd. Ik herinner me alles nog van die avond! Ik zat met elke goal Ellen al subtiel en stiekem te knuffelen (zo m’n handen in haar zij leggen). We zijn zelfs nog tot een kot in de nacht blijven doorbabbelen in de auto van Ellen, en zagen zo zelfs de spelersbus terugkeren van Genk. Ik zeg u, da’s een ervaring als ge ze allemaal in hun bolide’s ziet wegperen naar huis.

Ik moest trouwens ook nog naar huis fietsen die nacht, maar Ellen liet me niet gaan waardoor we de fiets in de auto hebben geladen en zij mij thuis heeft afgezet. Dat allemaal op de eerste date. We were doomed to get married.

Onze eerste foto samen van in de auto, 7 jaar terug. Ik sta niet zonder baard I KNOW.

Zo, dat was deel 2! Nogmaals merci voor jullie leuke vragen. Ik vind het leuk om er altijd zo over te kunnen freewheelen! Zijn er nog dingen die jullie van mij willen te weten komen? Shoot! Ik loop niet veel dingen uit de weg.

5 reacties op “Q&A antwoorden #2

  1. Ik vind dat best wel een romantisch verhaal van jou en Ellen. Ik ben dan ook altijd geïnteresseerd in hoe mensen elkaar hebben leren kennen, haha. Gepest worden op school, ik kan er helaas over meespreken en ik vermoed dat we met velen zijn in blogland. Ik heb het achter me gelaten, maar een stukje daarvan blijf je toch meedragen he.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.