Luisteren is niet hetzelfde als horen

Deh,

Ik vond even inspiratie in een Instagram-bericht van Onbespreekbaar, zoals dat wel vaker het geval is. Een héél simpel & krachtig bericht waar ik verschrikkelijk veel herkenbaarheid in vond.

Voor mij is dit echt iets typisch dat veel te vaak terugkomt tegenwoordig. Veel gekakel op en af waarbij mensen hun best doen om naar elkaar te luisteren, maar waar mensen zichzelf eerder continu proberen te verdedigen dan zich te verplaatsen in de andere. Zowel op vlak van emotional support als in doodgewone discussies over allerhande topics.

We zijn het precies verleerd om te luisteren naar elkaar. Meer en meer vinden we het blijkbaar belangrijker om toch maar die eerst die eigen indrukken te projecteren. Om toch maar het overtuigen van de andere als prioriteit te zien.

Ik krijg er zenuwen van, want ik voel me zelf vaak ook niet gehoord. Op de momenten dat ge u het meest kwetsbaar voelt, zelfs wanneer ge u op zo’n momenten openstelt om bij te leren wordt ge nog omver geblazen met rationaliteit. Dat komt gewoon hard binnen op zo’n momenten. Ik heb gewoon geen nood aan interpretaties of droge, rationele antwoorden. Het enige waar ik naar snak is bevestiging, meelevendheid in de miserie. Want geloof me, er is bij mij voldoende gezond verstand aanwezig om te weten waar ik naartoe moet, wat de rationele situatie is en waar ik me best nog aan kan houden in die vervelende tijden. Sowieso ook dat ik daar niet de enige in ben & dat er velen zijn die dat weten, zelfs wanneer ze zich niet goed voelen.

Langs de andere kant zie ik gelukkig ook dat de intentie vaak goed zit en dat we wel degelijk elkaars problemen willen oplossen. Er is zeker geen sprake van kwade wil. Maar soms vind ik het echt ongelooflijk hoe hard we ondanks dat, toch de bal blijven misslaan. Om het met een beroepsmisvormde onderzoekers-metafoor uit te drukken: ge kunt u blijven blindstaren op oplossingen, maar als ge geen oog hebt voor de probleemstelling waar ge eigenlijk een oplossing voor aan het zoeken zijt, waar zijt ge dan eigenlijk mee bezig?

Hulp vragen wilt niet altijd zeggen dat uw gezond verstand een boost nodig heeft. Hulp vragen is soms gewoon de roep om erkenning van uw gevoelens. Ik hoop dat we dat toch eens gaan leren, zodat een mens écht verder kan wanneer het moeilijk is.

3 reacties op “Luisteren is niet hetzelfde als horen

  1. Vooral met die laatste zin sla je de nagel op de kop. Of een van de laatste zinnen. Dat hulp vragen soms gewoon een roep om erkenning van emoties is. Ik betrap er mezelf ook altijd op hoor. Als mijn jongere zus met iets zit gooi ik haar soms dood met adviezen of goeie raad of ben ik al halverwege haar verhaal aan het nadenken wat ik erop ga antwoorden. Echt luisteren is inderdaad niet zo gemakkelijk als we denken.

  2. Als je nog eens zin hebt om een boek te lezen: Socrates op sneakers. Ik zit zelf nog niet ver maar wat jij beschrijft, komt daarin wel aan bod. Die nood om altijd ons eigen verhaal direct te vertellen, om direct oplossingen aan te dragen in plaats van te luisteren en echt goeie vragen te stellen.
    Ik merk dat vaak bij mezelf ook, dat ik mijn eigen ding wil toevoegen omdat ik me herken in wat de ander zegt. En nu doe ik het eigenlijk ook hier in de comments ;p en omgekeerd heb ik dat ook regelmatig, dat ik eens wil babbelen over waar ik mee zit en als mijn gesprekspartner dan direct over zijn/haar eigen ervaringen praat, blijf ik toch op mijn honger zitten.

    Ja, herkenbaar dus. Soms moet ge uw ei kwijt en is daar eigenlijk weinig ruimte toe.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.