Balans bewaren

Deh.

Ik kwam nog eens op een post uit op Instagram, zo eentje van een account dat al vaker herkenbaarheid oproept.

I can only relate to this.

Nu in de periode na de zomer zijn externe signalen (vragen, verantwoordelijkheden) precies wat harder binnengekomen. Ik steek meer energie in het aandachtig zijn op wat me net overkomt, en hoe ik er mee moet omgaan. Als het dan ook nog eens drukke weken zijn, helt de balans al eens makkelijker naar de verkeerde kant. Zo was dat dan ook in de voorbije weken. Ik heb het wat laten hangen en zat hier en daar meer in m’n perfectionistische, auto-pilot “ik”.

Maar de beleving zoals zij het beschrijft in de caption is dus iets wat dan ook erg naar voor komt. Spreken lukt op zo’n momenten enkel over de rationele zaken. Over het werk, de taken thuis, dingen die “moeten gebeuren” en de focus in je hoofd op hoe je je er zo efficiënt mogelijk door kan sleuren. Nauwelijks vind ik in zo’n auto-piloot de ruimte om te voelen, laat staan in contact te staan met mezelf. De efforts om dat te kunnen zijn groot, soms te groot als ik er te rationeel mee om ga en dus al makkelijker zou kiezen om te beslissen “nee, nu niet, nu moeten er eerst andere dingen gebeuren”. Om maar te zeggen dat de bal zo gewoon blijft verder rollen.

Want als ik dan probeer, geraak ik er niet. Alsof ge u ineens voor een torenhoge muur zet waar geen nagel in te krijgen is. In therapie leerde ik dat dit Freeze is, in mijn begrip een soort van loskoppeling met je emoties. Het proberen forceren om er mee in contact te komen zet u bijgevolg ook alleen maar meer in die Freeze toestand.

Gelukkig kan ik die dingen op tijd opmerken en zeg ik daardoor al eens meer “nee”, omdat ik dat nodig heb. Zo creëer ik meer ruimte voor de verwerking van alles om de balans terug in orde te krijgen. Ondertussen is er dus al wat van m’n schouders gevallen en kon ik al meer inchecken bij mezelf. Eerlijk en oprecht spreken lukt daardoor ook makkelijker, en ik vind zelfs al makkelijker de inspiratie om te schrijven. Ook het freewheelen, AKA de creativiteit loslaten lukt beter.

De handvaten zijn er dus. Ik kan op tijd opmerken maar ideaal is het dus soms nog verre van. Al besef ik dat die balans behouden een uitdaging voor het leven is, en dat die nog al eens een paar keren meer naar een kant zal hellen.

So we keep on g(r)o(w)ing 🙏

Plaats als eerste een reactie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.