Deh,
Weer een week voorbij. We zijn al bijna vier maanden ver in 2021. Vier!!! Het gaat véél te snel, ik kan nauwelijks alles nog bijhouden. Straks ben ik een jaar getrouwd begot! Maar goed, het feit dat alles zo snel voorbij gaat maakt ook dat we ons goed aan het amuseren zijn. Een bewogen week was het trouwens waarin ik precies vergeten ben om de random dingen bij te houden (#sorryforthat), maar ik onthoud het positieve! Let’s write about it.
Werk en dingen enzo
Over maandag en dinsdag heb ik eigenlijk niet veel te zeggen. Matige dagen waren dat, ik was ook vooral aan het uitkijken naar ons uitstapje van donderdag. Het enige noemenswaardige was een momentje op dinsdag, toen de collega’s tijdens onze wekelijkse teammeeting vroegen of ik al iets kon spelen op mijn ukelele. Nu niet om uit de hoogte te doen (want met mijn ervaring heb ik daar absoluut geen recht op) maar ik vind dat wel leuk. Gevolg was dat ze me in de spotlights zetten op MS Teams zodat iedereen goed kon meevolgen. Klein beetje spannend was het wel omdat we er eentje hebben tussen zitten die al jarenlang ervaring heeft opgedaan in de klassieke muziekwereld (misschien zeg ik het ook fout, waardoor ik mij al aan het voorstellen ben hoe hij mij zou verbeteren. No worries though, hij is een topcollega!). Anyway, geen onzekerheden daar! Ik heb nog veel te leren maar ik ben trots op wat ik op die korte tijd al kan. En dat applausje van de collega’s achteraf, dat deed deugd!
Woensdag(avond) had ik dan m’n sessie bij de psycholoog. Ik had mezelf opgelegd om de hele dag vrij te houden van vergaderingen, zodat ik er ‘s avonds het meeste uit kon halen. Dat was deels gelukt, want in de voormiddag heb ik toch nog enkele afstemmingen moeten doen met stagiairs. In de middag nog een goede wandeling gedaan met een collega in het stadspark om dan in de namiddag kalm aan te doen en te werken vanuit de zetel (als ge moet programmeren, dan gaat da).
Donderdagochtend wel mijn klop gehad van die sessie (ik schreef er ook over). Het zorgde ervoor dat ik die infosessie over 5G waarvoor ik mij nog had ingeschreven op m’n verlofdag (dat kon er nog wel bij gezien Ellen zelf ook nog weg moest in de voormiddag) iets minder aandachtig volgde, ik had het wel even moeilijk. Na die infosessie zijn we vertrokken richting Zulte, waar we dus onze airbnb hadden geboekt.
Mini-weekendje in Zulte
Omdat ik het ‘s morgens wat moeilijk had, had ik met Ellen afgesproken om in de heenrit het live concert van Manchester Orchestra (ofja, gewoon het concert dus zonder beeld) in de auto af te spelen. Dat heeft me wel deugd gedaan, ik denk dat ik die hele heenrit heb zitten meezingen. Ik zag Ellen trouwens haar afkeuringen van mijn gezang onderdrukken (want ik kan natuurlijk echt niet zingen). Wat een topvrouw toch.
Afrikaans museum
Gezien we trouwens pas vanaf 3u konden inchecken, besloten we om onderweg in Tervuren te stoppen voor een bezoekje aan het Afrikaans museum. Sowieso de moeite gezien alle bewegingen rond erkenning en spijtbetuigingen voor wat België allemaal in Congo heeft zitten uitspoken. Ben blij dat ik dat eens bezocht heb, ik vond dat er toch al goed genuanceerd werd hoewel we zeker nog wel stappen kunnen zetten daarin.
Die tuin is daar ook wel ferm de moeite. Groot, symmetrisch (pleasure for my eyes), prachtige uitzichten. Zo mooi dat we vóór en ná ons bezoek zijn gaan wandelen in het park! Geniet maar eens mee (swipe voor meer foto’s)!
Roulotte in Zulte
Ik denk dat we daarna rond 4u zijn doorgereden richting Zulte. Het werd ook even spannend, het was Ellen tegen mij in een discussie waarin we al dan niet Zulte zouden halen met een bijna-lege naftbak. Ik bereken dat altijd: als ge met een volle naftbak 500-600km kunt rijden, en ge zit nu op uw 1/4 streep, dan haalt ge makkelijk die resterende 90km. Ellen heeft eerder die panische angst van het metertje dat in het rood zou gaan (in onze auto gebeurt dat wanneer het nog maar 1/8 gevuld is). Dusja, als man moet ge dan gewoon altijd naar uw vrouw luisteren. And so I did.
Aangekomen in Zulte, ik dacht echt dat we verkeerd zaten. Zo’n miniweggetje dat tweerichtingsverkeer is maar waar je maar met één auto door kan. We reden ineens voorbij een poort en wisten niet zeker of het dat was. Tot de poort openging en een vriendelijke vrouw naar ons stond te zwaaien. We zaten dus goed. Onze auto geparkeerd in een leuke dedicated parking spot langs de roulotte om ons daarna meteen te settelen.
Eten besteld (vies goeie spare-ribs) via Takeaway, en dan al ukelele-spelend genoten van de roulotte tot de regen voorbij was om ‘s avonds aan het kampvuur te gaan zitten. Natuurlijk met ukelele, waar ik stiekem altijd van gedroomd heb. Het is allemaal misschien nog niet zo vlot maar het was echt wel volledig zoals ik het mij had voorgesteld! Na een uur of twee hadden we genoeg van onze diepe gesprekken en hebben we nog de liveshow van Big Brother gekeken om daarna naar bed te gaan.
Vrijdagochtend in de roulotte en wandelen in Gent
Weet ge, in de nacht van donderdag op vrijdag heb ik mijn knie verschillende keren gestoten tegen de wand. Echt groot was het toch niet, maar we hebben allebei wel zalig geslapen. En echt waar, hoe heerlijk is het om te ontwaken met fluitende vogeltjes? De warme zonnestralen door de gordijnen die al het hout zo knus doen verlichten, zo eens goed wegzakken in uw matras en kussen… Puur genieten dat moment. Op die manier wil ik wel vaker opstaan! Nog effe goed getaffeld (getreuzeld dus) in bed om dan eigenlijk nog steeds op het vroege 8u op te staan.
Daarna nog op het mini-terrasje gaan zitten om even te genieten van de zon en de vogeltjes. Ze hadden daar trouwens ook een mooie witte zwaan, en dat is ook wel eens leuk om in de gaten te houden zo ‘s morgens. Een prachtig dier is het.
Om half 10 hebben we dan nog heerlijk ontbeten waarna we tegen 11u alles hadden ingepakt om te vertrekken richting Gent. Want ik ben al langer aan het zagen tegen Ellen om Gent eens gezien te hebben, nu was het het moment.
Check it trouwens, want onze airbnb was de dik de moeite!
Normaal gingen we dan ook de binnenstad van Gent in, maar daar hadden we die dag precies niet meer zoveel zin in. Ik had een verre jeugdvriendin die rond het Gentse woont dan maar eens een bericht gedaan of er niets leuks in de buurt was om te gaan wandelen. Liefst natuur ook, waardoor we in Bourgoyen-Ossemeersen terecht zijn gekomen. Een route van 5.5km lang getaffeld, overal eens rustig de tijd genomen om alles in ons op te nemen: genieten was het. Veel lopers ook tegengekomen daar, toch meer als ik er tegenkom hier in Limburg wanneer we gaan wandelen. Na die route was de pijp uit en besloten we om toch maar naar huis te keren. Geen files gelukkig gezien we goed voor de spits Brussel passeerde, na 1u40 minuten rijden waren we goed aangekomen.
Plaats als eerste een reactie