Weekoverzicht W10

DEH!

Ja hoor, hoofdletters! Ik ben echt trots op mijn voorbije week. Ik heb nog steeds m’n moeilijke momenten, maar ik kan ze beter plaatsen nu zonder dat ik het gevoel heb dat ik ze negeer, wat ik anders typisch wel zou doen. Als ik er zo op terugkijk was dinsdag een beetje de dag van de ommekeer. En oké, ik moet zeggen, er zijn deze week ook veel speciale momenten geweest die me nog lang zullen bijblijven. En die winnen het echt wel van alle interne miserie waar ik mij al eens in bevind.

Valse start

Maandag begon eigenlijk verassend goed. Ik zag een mail binnenkomen op m’n werkadres van DeepAI, toch wel een AI-bedrijfje dat ik vaker zag passeren. In een snelle oogopslag kreeg ik precies de indruk dat ze geïnteresseerd waren in mij. Die mail kwam zelfs van de co-founder?! WOOHOO dacht ik, ik voelde me echt gewild! Maar dan heb ik de mail toch maar eens aandachtig gelezen, en bleek het maar een auto-request te zijn om hun research platform te joinen (en de mail kwam bij nader inzien van een alias namens de co-founder). Ja, klein beetje shame daar toch wel. Ach ja, ik heb nu wel een cool profiel op hun platform met die paper die er ooit is doorgekomen.

De rest van de dag had ik het best moeilijk en zakte ik op het elan van de dagen ervoor dieper in de put. Alles wat tegenzit bleef hard binnenkomen en ik wist niet goed hoe ik eruit moest geraken. ‘s Avonds een goeie babbel met Ellen gehad waardoor het wel wat beter ging, maar ik vond toch maar moeilijk de energie om uit de put te klimmen.

Dinsdag versterkte dat gevoel nog meer. Ik heb veel lusteloos voor mij uitgestaard, ik was het allemaal echt beu. Altijd dezelfde miserie, datzelfde gedrag van streng zijn voor mezelf. Het deed me constant pijn, ik was er echt klaar mee. Doorheen de dag heen-en-weer gemaild met m’n psycholoog om m’n warrigheid en frustraties eens te kunnen uitten. Dat deed me wel deugd, ‘s avonds vond ik nieuwe energie en kon ik weer even zeggen van goed, we zetten Pokémon Sword nog eens op of Rocket League. Maar ook daar, ik kreeg meer paniekerige gevoelens dan iets anders, die dingen hielpen me niet echt vooruit. Ik had ook even totaal geen goesting in het bloggen. Ik voelde dat ik nood had aan iets nieuws.

De ommekeer

En toen gebeurde alles met de ukelele, waar ik eerder al over schreef. Ik kan het moeilijk verklaren, maar ‘s avonds gebeurde de klik. Ik ga dat gewoon eens doen, gewoon eens proberen. Echt waar, f*ck alle bullshit en onzekerheden, ik ben er zo klaar mee. M’n humeur keerde 180° om: er was ineens nog maar één ding dat telde. Die ukelele. M’n impulsiviteit nam het helemaal over: ik moet die hebben, zo snel mogelijk, ik moet erop kunnen spelen. De dag kon ik niet donkerrood invullen.

Dusja, woensdag stond helemaal in het teken van die ukelele. Ik was goedgezind, ik heb ook nog echt goede babbels gehad met een paar collega’s waarbij het ook echt héérlijk voelt om me te kunnen openstellen. Ik voel dat ik stappen vooruit zet in het vertrouwen van mensen. Alleen lukt het me niet altijd even goed en roept het nog vreemde paniekerige gevoelens op. Vermoeiend en niet zo leuk, al zal ik daar ook nog wel verdere stappen in zetten.

‘s Avonds wel weer even in een dipje terechtgekomen. Ik heb lang gewerkt die dag, het was 21u toen ik de laptop dicht deed. En met al die turbulentie, hevige gevoelens voelde ik me ‘s avonds opgebrand. Al kon ik dat weer plaatsen nadat ik met Ellen weer even kon babbelen over die ukelele. So let’s not forget dat het al bij al een leuke dag was, en dat zorgde ook weer even voor een groen bolletje in m’n Moodflow app.

Vooral positiviteit

Donderdag kwam het dan eindelijk aan, zielsgelukkig was ik. Ik kon me moeilijk concentreren op het werk (ik ben daar ook eerlijk over geweest op een gegeven moment naar m’n baas toe, al noem ik hem graag eerder een leider dan een baas want dat is ook gewoon zo) door al die turbulentie. Ik wou nu ineens alleen maar kunnen oefenen, en ik krijg dat moeilijk uit m’n hoofd gezet. Maar goed, de werkdag liet dat niet echt toe. Zover ik kon heb ik mij ook professioneel gedragen ook om dan ‘s avonds, na alweer een lange werkdag die tot 19u30 duurde, beloond te worden. En oké het was nog een plezante dag. Nog een paar final touches aan onze project-proposal die maandagmiddag ten laatste binnen moet, en dat is echt fijn samenwerken aan dat dossier. Dus ook donderdag zorgde alle excitement alweer voor groene bolletjes.

Verder was de dag toch best spannend met die wind. Ik hoorde ineens iets naar beneden donderen op het terras, en had meteen al door dat het iets met onze nieuwe plantenbak zou zijn die aan de tralies van ons balkon hangt. Gelukkig viel dus daar ons appartement toe, en niet naar beneden. Geen gewonden dus! Daarna heb ik het meteen aan de kant gelegd, zolang die wind hier nog zo fel is.

Vrijdag sta ik op en ik wil nog steeds maar één ding doen de hele dag. Ukelele spelen, maar ja. Ook vandaag na m’n normaal gezien halve dag heb ik me namiddag nog verplaatst voor het werk, dus ‘t werd toch weer laat eer ik kon spelen. Ma da’s allemaal even plezant, m’n leven ziet er de voorbije dagen echt goed uit. Dit had ik heel hard nodig. Op het werk gebeuren er hele plezante dingen op dit moment en ik krijg er oprecht súperveel energie van. Bij terugkomst heb ik wel eens goed de tijd genomen om uit te rusten want ja, ik geef toch veel van mezelf.

Zaterdag topdag

Zaterdag piekte die leuke dingen. Ik mocht immers naar f*cking KRC Genk voor m’n werk!! Een droom die uitkomt. Als een zenuwachtig piske liep ik de hele voormiddag rond te taffelen in het huis, mij proberen voor te stellen hoe het allemaal wel niet zou zijn. En f*cking dju eh (ja sorry ik begin echt veel te vloeken in m’n blogs, da’s eigenlijk niet oké) ik mag er nog niks over kwijt. Zo spannend! Wat ik daar heb mogen doen ga ik niet snel vergeten. Het zal allemaal nog wel duidelijk worden ook. Het zijn dingen die hopelijk binnenkort ook effectief de deur uitgaan, en m’n gezicht zal daar onderdeel van zijn. Supertrots ben ik, maar tegelijk ook een beetje zenuwachtig voor de dingen die ons nog te wachten staan.

Verder heb ik nog veel kunnen oefenen op m’n ukelele natuurlijk, het gaat beter en beter. Ik heb nog een lange weg af te leggen, maar als ik terugkijk op wat ik nu op die korte periode geleerd heb ben ik supertrots. Kijk anders maar eens mee!

Als je me daar nee hebt zien schudden, goed gezien. Ik sukkel nog op het wisselen tussen akkoorden en dat is natuurlijk frustrerend als dat ook gebeurt wanneer ik mezelf zo opneem. Ma bon, kleine stapjes vooruit!

Vooruitblik

Ik doe het normaal niet in weekoverzichten, maar nu is het wel even tijd voor een vooruitblik. Woensdagnamiddag heb ik m’n nieuwe sessie met m’n psycholoog. En zoals ik zei gaat het nu overwegend goed. Al durf ik niet voorspellen hoe ik er woensdag ga uitkomen, er zijn nog wel degelijk momentjes waar ik in de put zit. Het enige verschil is dat ik daar nu makkelijker uit kan klimmen en daar achteraf minder op terugkijk door alle leuke dingen die ik meemaak. Maar ik ben er me wel van bewust dat er nog werk is dus, ik zou het graag beter kunnen plaatsen allemaal en ook eens verlost willen worden van het destructief zijn voor mezelf. Dat heeft tijd nodig, maar ik kom er wel. Alleen ben ik nu heel erg trots op mezelf als ik zo terugkijk op die voorbij weken. Ik heb het laten gebeuren, ik heb me laten meedobberen. Niet altijd even vlot of even eerlijk voor mezelf. Maar ik voel dat ik stappen zet en ben daar echt wel tevreden over.

En ook het vermelden waard: deze zondag staat ook volledig in het teken van KRC Genk. Vanavond om 20u45 spelen we de halve finale in de beker tegen Anderlecht. Het wordt bovendien uitgezonden op VTM2 dus als je niet weet wat doen…

Een paar jaar terug (ok nee, 8 jaar terug dus, da’s veel langer dan ik dacht) zorgde deze clash trouwens voor een heus spektakel. Het kwam toen tot penalties, waar de match pas beslist werd na de 20ste penalty. Ik zag het allemaal gebeuren vanuit de staantribunes, nooit vergeet ik die penalties van Proto en Köteles.

Enkele leuke, random dingetjes

Het begint mij op te vallen dat die leuke random dingetjes hier voortdurend momentjes zijn met Ellen. Topper, die vrouw van mij.

Ken je dat wanneer je elkaar aanraakt en er vollebak stroom begint te vloeien? Awel, dat hebben Ellen en ik dus wel eens als we elkaar een kus geven. Vonken en vuur of hoe zei Clouseau dat? Vind het anders wel pittig soms, ge verschrikt u een ongeluk!

Soms komen er zo van die geheel onverwachte en niet-bedoelde rijmpjes naar boven: “Eens goed hangen voor de TV vind ik een goed idee!” Dan vind ik mezelf plezant en moet ik hard lachen (als ik bij Ellen ben toch).

Chipolataworstjes. Vies goed eh? Maar nee dat is niet wat ik bedoel. Ik noem Ellen soms mijn chipolataworstje als ze langs mij in bed ligt in een foetushouding. Andere mensen noemen dat lepelen, wij dus niet. En ey, soms ben ik ook graag het kleine chipolataworstje #doublestandards. Zoals zaterdag dus.

Daarna wou ze niet opstaan trouwens. Maar voor mij was het een belangrijke dag, dus duwde ik een vieze sok in haar gezicht. Ze piepte meteen al heel wat anders! Sorry trouwens, want dat is super-hypocriet van mij omdat ik typisch ook echt moeilijk uit m’n bed geraak ‘s morgens. Maar ja, ik vond het de moeite waard!

Aanrader van de week

We zijn eindelijk door de serie Lupin heen op Netflix! Slechts 5 afleveringen, maar door het gebrek aan tijd dat we hier soms hebben doen we daar ook 4-5 weken over. Fantastisch einde, leuke cliffhanger. Het volgende seizoen komt er al aan in de zomer! Maar Omar Sy, die dus de hoofdrol speelt in de serie, is echt een topper. Alleen al voor hem moet je de serie kijken.

Was jouw week ook zo leuk?