Deh.
And now the tables turn, it’s over
And with my fingers burned I start anew
And now I’ve come back down, I’m older
I look for something else to hold on to
Mooi toch, niet? Lyrics uit London Thunder van Foals. Dik schijfke als je’t mij vraagt, eentje die ook in de (en ja ik ga lekker verder doen alsof het een beroemde playlist is) Robin writers playlist zit. Mijn playlist dus voor tijdens het schrijven of voor gewoon tijdens de little emo of down to earth momentjes om in mezelf te keren. In die playlist activeert vaak een kronkel in m’n hoofd dat teksten van muziek probeert te mappen op zaken uit m’n leven. “And with my fingers burnt I start anew” uit dit nummer is dus een beetje spot on voor alles wat m’n blog inhoudt. Ge kunt u voorstellen hoeveel ik er zo al verzameld heb. 😅
In dit blog ga ik dus wat verder op dat laatste stukje. “I look for something else to hold on to”. Dat valt te mappen op vele delen uit m’n leven. Op vlak van hobbies is dat goed gelukt en Léon valt daar ook wel wat onder. Maar ik merk sinds kort wel weer even leegte op.., eentje op vlak van vriendschap. Iets wat ik echt niet zo graag toegeef.
Ik heb nochtans vele vrienden waarbij elke relatie zeker ook zijn waarde heeft. En uiteraard heb ik met m’n vrouw ook m’n beste vriendin dagelijks rond mij. Maar de laatste jaren heb ik gemerkt dat ik veel deugd kan hebben uit diepere connecties met mensen. Ik heb er dus zeker gehad, maar ze zijn een beetje verwaterd waardoor ik nu dus wat voel ontbreken. Het zijn/waren van die vriendschappen waarbij je met weinig woorden elkaar meteen begrijpt. Waarbij gemeenschappelijke interesses ook niet meteen een vereiste zijn om de connectie in stand te houden en waarbij ge u ongegeneerd gewoon laat gaan over basically alles wat er in uw kopke rondgaat.
Maar hoe begin je een nieuwe vriendschap?
Mja, wat een vraag ook. Ik vind het absoluut ook geen gemakkelijk topic om mee geconfronteerd te worden, het roept zowat angsten op voor eenzaamheid, zo’n donker kamertje waar je niet graag een plaats in neemt.
Maar het vertrekt wel van dat donker kamertje. Want dat is toch waar diepere connecties om draaien? We hebben venstertjes nodig in onze donkere kamertjes om zover te geraken. Of met andere woorden, er is een stukje kwetsbaarheid nodig. Stellen we ons kwetsbaar op kunnen we herkenbaarheid vinden bij elkaar, we vinden daar steun in waardoor we ons donker kamertje beter leren accepteren en waardoor er wat meer licht in kan schijnen. We worden er beter van.
Alleen voelt ons kwetsbaar tonen naar een ander, waarbij je geen flauw benul hebt van hoe je stukje kwetsbaarheid bij de ander zal landen, als één van de meest angstaanjagende dingen om te doen. Scenario’s als “ben ik niet too much nu”, “ga ik er nu niet over”, “geef ik nu geen verkeerd signaal?” passeren voor mij wel eens. Angsten die eigenlijk terugslaan op dat de persoon tegenover je net zo onbegripvol zou reageren als die ene persoon uit je verleden, die u het leven zuur maakte.
Naarmate je ouder wordt leer je het af om je zo kwetsbaar op te stellen. De wereld is hard, kritisch, je spendeert de meeste tijd op je werk waar kwetsbaarheid ook als iets onnatuurlijk wordt beschouwd of zelfs gewoon uit den boze is op de meeste plaatsen. Je klapt dus al makkelijker dicht voor een ander of je probeert jezelf achter een lijn te plaatsen waar het zeker en vast veilig is. Waar ze je niet kunnen zien. Doorzien. Dat kwetsbare mensje.
Die lijn heb ik voor mezelf ook wel opgemerkt. Ik loop ook voortdurend die lijn op en af, al twijfelend om mijne kleine teen erover te zetten. Om het dan toch maar snel terug te trekken, want die scenario’s in uw hoofd kunnen soms echt wel dominant zijn.
Tijd voor actie
Dusja, ik probeer er wel iets bewuster mee om te gaan, patronen te herkennen en wat milder te zijn voor mezelf. Opmerken was altijd een eerste stap tijdens m’n herstel als ik één van m’n problemen wou aanpakken. De laatste dagen ben ik er op die manier dus ook actiever mee bezig, en ik merk wel dat het zijn vruchten afwerpt.
Eens je dat kan verlaagt het de drempel om je overwegingen om te zetten in actie. En eens die eerste stap gezet is en je geleerd hebt dat er wel een veilige haven voor je is bij de andere, verlaagt die drempel ook weer voor een volgende keer.
Alleen blijft het wel zo dat je zelf nauwelijks iets in de hand hebt als je de stap waagt. Connecties kan je niet forceren, dat komt natuurlijk en dat hoort zo ook gewoon te zijn. Los van het opmerken en accepteren gaat het ook om loslaten van controle… Je weet niet waar het naartoe kan gaan.
Gelijkgestemden
Al kan het echt wel mooie dingen opleveren. Tijdens het schrijven van al deze belevingen herinnerde ik me dat ik ooit al eens iets geschreven heb over gelijkgestemden, waar het hier eigenlijk ook om gaat. Toen ging dat vooral over de voldoening die ik haalde uit de bloggerswereld, nu merk ik dat ik eerder nood heb aan connecties in dichtere kringen.
Maar ach, we zien wel. Het is voor een groot deel ook gewoon zaak om gewoon eens uit m’n pijp te schieten en actie te ondernemen daar waar ik eigenlijk nieuwsgierig ben als het over nieuwe diepe connecties gaat. Het moet ook niet per se over nieuwe connecties gaan, bestaande kunnen ook uitgediept worden. Het beste voorbeeld is misschien zelfs m’n schoonzusje. We kwamen altijd wel goed overeen, maar sinds ze hier overlaatst een maand gelogeerd heeft zijn onze babbels veranderd, zijn ze vooral dieper gegaan en heb ik er veel meer deugd van (zelfs als het vooral die spraakwatervallen van hare kant uit zijn 🤪).
Blijf uzelf, positive vibes!
De beste raad, toch? Vergis u alleen niet, want twijfels en onzekerheden kan een mens daar ook nogal eens makkelijk onder schuiven. Ik zou nog een heel betoog kunnen afsteken over hoe onzekerheden en twijfels eigenlijk geen deel uitmaken van uw identiteit maar eerder geconditioneerde patronen zijn, komende van externe factoren in uw leven waar ge weinig vat op had. Maar dat is misschien iets voor een andere blog (of laat ik misschien best aan de psychologen over). 😄
Dusja, blijf uzelf, maar vooral uw gezonde zelf. Voor mij is dat dan een focus op het tonen van m’n kwetsbare deeltjes en mij achter die nieuwsgierigheid te zetten om verbindingen uit te diepen. Het zal zeker ook niet zo serieus zijn als nu deze hele tekst laat uitschijnen. 😅 Throw some humor in, geluksdingetjes, buh maakt niet uit maar alleszins de dingen waar ge zelf ook gelukkig van wordt en focus daarop. Positive vibes! Want die negatieve… Die doen u eerder in cirkels draaien. Daar heb ik de voorbije weken al genoeg over geschreven. 😄
Plaats als eerste een reactie