Nieuw jaar, nieuwe stappen

Deh.

Nieuwjaarsvoornemens, waar vind je ze tegenwoordig nog? Zoveel mensen die er niet mee bezig zijn. Nuja goed, leven en laten leven natuurlijk. Maar ik ben team voornemens! Ik heb de laatste jaren nl. een groeimindset gekweekt. Daardoor reflecteer ik meer dan vroeger, soms bijna dagelijks, en daardoor ben ik met elke jaarwisseling toch ook wel ergens bezig met de vraag “wat wil ik dit jaar beter doen?”.

Vorig jaar had ik bv. een klik gemaakt dat ik in 2023 meer in het nu wilde leven. “Aanweziger zijn” noemde ik het toen, vooral omdat ik vond dat ik nogal héél vaak in m’n hoofd leefde. Ik miste daardoor ervaringen en kon minder genieten van de kleine dingetjes. Het is niet zo dat ik een concreet doel had gesteld waarmee ik alles zou kunnen evalueren ofzo, nee, ik zou het eigenlijk gewoon beter willen doen dan in 2022. Ik wilde meer voelen, mij misschien meer laten meeslepen door m’n emoties i.p.v. alle dingen zo rationeel mogelijk te bekijken.

And boy, I did that. Ik heb echt veel geleefd. Kleine Léon zorgde daar natuurlijk wel voor, maar ik heb doorheen het jaar ook met de meer dagdagelijkse dingen me vaker de vraag gesteld hoe ik in het moment zat. En ‘t is nu ook wel een soort gewoonte geworden om dat te doen. Alé, vooral out there in the wild dan toch. Wanneer ik buiten ben dus, op het werk, met vrienden, familie. Thuis is het nog wat meh, mijn gedachtenmolen schiet nog wat makkelijker op hol als ik in een voor-mijn-lichaam veiligere omgeving zit. Maar het is dus wel gelukt. Ik vind dat ik op vele vlakken ben opengebloeid.

Alleen heb ik met die kwetsbaarheid (want ja, echt durven zijn in een kritische maatschappij is u kwetsbaar tonen) ook vaak de gedachten gehad of het ook niet te veel was soms. Ik heb vaak gedacht van f***, ben ik nu niet te hard of te direct geweest? Heb ik hier misschien even teveel vanuit mijn gevoel gehandeld, onvoldoende rekening gehouden met de andere? Met andere woorden, er zijn nog steeds heel veel touwtjes die de ik-op-de-roze-wolk terug naar de grond proberen te trekken. Daar vind ik nog wat moeilijk de balans, want ik krijg soms ook het gevoel dat ik me niet krijg uitgedrukt op een manier waarop ik soms wil overkomen bij de andere. M.a.w. krijg ik soms het gevoel dat mensen mij verkeerd begrijpen. Maar is die gedachte nu een steviger getouwtrek? Of is het wel degelijk een vermoeden in de juiste richting?

Ergens weet ik ook dat het perfect normaal is. Ik kom vanuit een gedragscode waarin people pleasing de hoogste prioriteit had. Als je dan ineens soms minder leuke indrukken krijgt van anderen slaan je sensoren uiteraard op hol. Dus misschien is het dat gewoon, en laat ik het bij deze best passeren. Buh, we zien wel. Ik weet het niet zo goed, en laat het zo ook maar effe zijn anders.

2024

Wel wil ik in het algemeen deze dingen meenemen naar volgend jaar. Door de focus in 2023 naar mezelf te brengen heb ik gemerkt dat de Robin in dialoog nog wel wat te leren heeft. In gesprekken dwaal ik bv. al eens af, duurt het soms uren voor ik aan m’n punt gekomen ben of, zoals eerder gezegd, begrijpen anderen me niet van de eerste keer waardoor ik het soms een vervelende tweede keer moet uitleggen (is misschien ook iets alledaags voor veel mensen, maar toch, ik kan beter denk ik).

Enerzijds is het dus dat aspect van de dialoog, anderzijds wil ik ook wel beter worden in iets waar ik (en let’s goo, embrace yourself voor mijn dikke nek) al goed in ben: luisteren! Daarom de podcast die ik dit jaar zal opstarten. Ik wil groeien in hoe ik mensen kan voelen met woorden. Ik wil echt leren en groeien door ervaring op te doen in mensen zich comfortabel te laten voelen in mijn omgeving om open gesprekken te hebben en sneller in de diepgang te durven gaan. Een beetje de safe guy uitstralen waar het veilig is om het over gevoelens te hebben, van alle aard.

(Neck is growing even bigger) Nogmaals, ik vind dat ik dat al goed kan, dat merkte ik vorig jaar ook al aan een aantal gesprekken met mensen waarbij ik het niet verwachtte. Maar ik kan daar echt nog stappen in zetten. Ik heb nog niet het gevoel dat ik daarin piek. Dus wil ik eens zien waar mijn grens ligt.

Dat komt heel mooi samen met de podcast omdat het daar ook altijd met gasten zal zijn. Het feit dat het een specifiek format is maakt het ergens ook logischer en gemakkelijker om in die richting te gaan. Het zal duidelijk zijn op voorhand wat de bedoeling is, we zullen er allemaal op voorbereid zijn als we ermee beginnen. In spontane gesprekken daarentegen is dat eerder iets wat natuurlijker gebeurd. Ik probeer me dus wat in te lezen in hoe ik ruimte kan creëren (vooral in het kader van de podcast dan), maar het zijn perfect dingen die ik in het dagdagelijkse ook kan meenemen.

(Neck size is getting out of control 🤯) En pfff weet ge, ik ga die podcast echt acen! 🥳🎇🎉 Zoveel zin in!!

Dusja, 2024 in a nutshell? Veel evolutie weer op persoonlijk vlak, veel reflectie, genieten en in het moment leven. Daarnaast ook nog wel andere dingen. Léon zien groeien, echt benieuwd waar we volgend jaar staan met ons manneke. Verder uitkijken naar het 10-jarig samen-zijn jubileum met Ellen, hoe kan die ene avond in het themacafé van KRC Genk al 10 jaar geleden zijn!! We hebben alvast afgesproken dat we die avond opnieuw gaan doen. 🥰

Verder zal ik in 2024 waarschijnlijk zevenentwintig nieuwe ChatGPT varianten onderzoeken op het werk, een nieuw groot Pokémon toernooi doen in Utrecht (waar oh boy oh boy mogelijks ook echt iets cools staat te gebeuren) en hopelijk gewoon echt veel leuke nieuwe connecties maken. Iemand dichtbij mij verwoordde het overlaatst ook zo mooi met een metafoor van zonnepaneeltjes: dat onze zonnepaneeltjes veel zonlicht mogen ontvangen van de zonnetjes rond ons.

Voor jou wens ik tenslotte veel genot en plezier toe in 2024. Veel moed en sterkte ook voor de lezers die naar hier komen om herkenbare dingen te lezen. Ik weet hoe steil die trap kan zijn, ik weet hoe het voelt om keihard op uw gat te vallen en ik weet hoe moeilijk het is om na al dat vallen elke keer opnieuw weer op te staan. Maar kijk, hier lezen heeft je toch al een paar treden doen zetten. Keep taking them! Als je valt, val maar, laat jezelf maar eens toe om een paar dagen die middelvinger op te steken naar de wereld. Maar kom dan wel terug. 😊 Het zou zonde zijn als het allemaal voor niks was.