Huwelijksreis Bali: Seminyak + terugvlucht

Deh.

Twee jaar begot! Twee jaar heeft het geduurd eer we eindelijk op huwelijksreis konden vertrekken. Eigenlijk moeten we drie jaar tellen, gezien onze vroege boeking van de vlucht. Uiteraard stak de pandemie een stokje voor alles, maar we zijn superblij dat we hebben doorgezet. Het was een reis van vele emoties en er zijn eigenlijk weinig superlatieven die de ervaring kunnen beschrijven. Het is geworden wat we ervan verwacht hadden: geen luie vakantie maar beleven, genieten en alles voluit ervaren. En wees maar zeker dat het een ervaring was om nooit meer te vergeten. ❤️

Met heel veel plezier en heimwee schrijf ik er een 6-delige blogreeks van. Zo gedetailleerd als dat we ons kunnen herinneren! Gewoon om te kunnen nagenieten, maar sowieso ook om later alle details te kunnen herbeleven. 🙏

Klaar? Let’s go!


Dag 11: Via Sanur naar Seminyak

Opstaan deden we nog in ons magnifiek hotel in Nusa Penida. Na een rustigere nacht (vergeleken met de nacht ervoor) waren we goed op tijd uit de veren om te ontbijten en op tijd gereed te zijn voor onze chauffeur. Die moest ons immers terug naar de haven brengen, om terug met het bootje naar Sanur te varen.

Wachten deden we alleen erg lang. Om 10u hadden we afgesproken, maar om half 11 was er nog steeds niemand. Er leek lang geen duidelijkheid te komen, dus spraken we de personeelsleden van het hotel maar eens aan. Zij namen dan ook contact op waarna we nog een drankje kregen voor het ongemak. Een kwartier later kregen we uiteindelijk te horen dat ze onderweg waren om niet veel later te kunnen vertrekken.

We waren er wel wat bang voor geworden gezien alles een strak schema had: we moesten gewoon op tijd aan de haven zijn. Gelukkig ging de rit naar de haven veel vlotter als omgekeerd naar het hotel. In slechts 20-30 minuten waren we er al, goed op tijd voor onze boot.

Deze keer moesten we gelukkig niet door het water. We stapten rustig in, ik sliep de hele rit en we kwamen aan in Sanur. Maar goed trouwens dat ik sliep, blijkbaar zijn er heel veel mensen zeeziek geworden door de wat hevigere golven. Ellen vertelde me nog hoe ze het ene zakje na het andere werd uitgedeeld. Maar dat heb ik dus allemaal gemist!

Aangekomen in ons hotel zagen we al snel dat we weer met ons gat in de boter zijn gevallen. Check die buitendouche!

Veel hebben we die dag eigenlijk niet gedaan. Toen we aankwamen hadden we al snel besloten om eventjes aan het zwembad te gaan liggen. Want we waren aan het twijfelen: zouden we vandaag al naar het Hard Rock café gaan, of toch maar op onze laatste dag? Het Hard Rock café lag ook wel ver van het hotel. En gezien Gusti nog had voorgesteld om op onze laatste dag misschien samen nog iets te drinken, hadden we besloten om vandaag te gaan! Gezien we Seminyak nog niet goed hadden verkend, gingen we maar te voet. Anderhalfuur wandelen! ‘t Is dat ge dan wel echt veel honger hebt 😉

Onderweg deden we nog een tussenstop op het strand. Het strand wemelde trouwens van de Amerikanen. Seminyak bleek namelijk een veelgekozen badplaats te zijn. Waarschijnlijk had dat te maken met de surfgolven die je daar hebt, want er waren ook wel een aantal surfers. Daarnaast herinner ik mij ook nog de vele zwerfhonden op het strand, en de lokale verkopers… Op zich was dat wel erg, een halfuur rust had je niet. En wat ik misschien nog wel het ergste vond, is dat ook kinderen werden ingezet om geld binnen te halen. Goocheltrucs, vanalles verkopen.., het kon daar allemaal. Na een paar keren nee gezegd te hebben tegen (dus zelfs) de kinderen, zagen we ook hoe ze weer samenkwamen bij een volwassene die duidelijk de touwtjes in handen had.

Daarna zette we onze tocht door naar het Hard Rock Café. Eerst stopten we even in de shop, waar Ellen zich nog een t-shirt kocht. Ik twijfelde om iets te kopen, maar deed het uiteindelijk toch maar niet. In andere Hard Rock Café’s had ik ook nooit iets gekocht, dus was het voor mij ook niet echt nodig in Bali.

Na al dat gewandel dacht ik er eens effe stevig tegenaan te gaan met hun grootste portie ribben. Al verschrok ik me wel, want die bleek écht groot te zijn. 😅 Één van de weinige keren dat ik niet alles heb kunnen opeten. We waren dan ook al eerst gestart met nacho’s. Die had mij ook al goed gevuld…

Ellen had trouwens ook nog even de tijd genomen om met zonsondergang een paar foto’s te maken buiten… Het was de moeite!

Terugwandelen naar het hotel hebben we toch maar niet gedaan. We vroegen nog even welke we het meest betrouwbaar waren, en dat bleken de blauwe taxi’s te zijn. Al snel stopte er eentje voor het gebouw, waardoor we vrij snel weg waren en terug op het hotel. We called it a day!

Dag 12: Laatste dag 🙁

Yup, zo snel stond ineens de laatste dag voor de deur. We hadden opnieuw ook niets meer gepland van bezoekjes, dus besloten we om op het gemak rond te kijken voor leuke souvenirtjes. We bezochten een aantal winkeltjes, maar hebben eigenlijk 80% bij eenzelfde winkel gekocht. Leuke bierkoelers, wat beeldjes en een houder voor wierookstokjes voor Ellen (ze is tegenwoordig veel bezig met spiritualiteit).

Ik zocht mij eigenlijk nog een voetbal T-shirt van Bali United als leuk aandenken, maar helaas heb ik dat niet meer gevonden. Voor de rest hielden we het fijn rustig en luierden we gezellig aan het zwembad. Dat was trouwens ook nog een beleving, want er was ook een typische Amerikaanse Karen die een uur later aan het zwembad kwam liggen. Met hare scherpe stem was ze alles aan’t uitleggen, zelfs het personeel met het eindeloze geduld leek er zenuwen van te krijgen.

Een beetje later, toen het dan eindelijk wat stiller was, schreeuwde een random vrouw op een ligbed het ineens uit. Blijkbaar was er een slang uit de boom op haar hoofd gevallen! Een niet-giftige weliswaar, maar toch! Ik heb het daarna allemaal toch iets meer in de gaten gehouden. 😅

Nu goed, we hebben nog een paar uur zorgeloos kunnen liggen aan het zwembad. Perfect dus! ‘s Avonds aten we dan nog op ons gemak in het hotel, gezien Gusti ondertussen gestuurd had dat het voor hem dan toch niet meer zou lukken.

En daarna? Niks niemeer, dat was het! Onze meest indrukloze dag misschien van heel de reis, maar het was dan ook echt eentje om ons wat voor te bereiden op de lange vlucht naar huis. Want we zouden toch weer een 28-30 uur in transit zijn…

Naar huis…

Voor de rit naar de luchthaven konden we gelukkig weer op onze lokale held Gusti rekenen. Gusti had ons ook een suuuupermooi schilderij gemaakt, waarvoor we eerder ook een foto van ons hadden doorgestuurd. In zijn eigen stijl maakte hij een heel mooi portret van ons. We waren echt onder de indruk, superzalig!

Nu hangt ie thuis mooi aan de muur!

Maar ja, dat betekende dus ook dat we echt moesten vertrekken. We maakten voor de herinnering ook nog eens een leuke laatste selfie van ons allemaal. Deze keer mét onze leuke chauffeur! Matur Suksma (dankjewel), chauffeur!

Zijn lach elke keer als hij “Mewali” (graag gedaan) antwoorde, was wel iedere keer hartelijker dan die van op deze foto. 😁

Op de luchthaven vond ik deze quotes trouwens ook nog wel tof. Best origineel om zo afscheid te kunnen nemen!

Eens vertrokken zagen we op de eerste vlucht nog Mount Agung boven de wolken uitkomen. Machtig zicht!

Op de vluchten was er deze keer eigenlijk niets op aan te merken. Geen vervelende mensen langs ons, geen luidruchtig gedoe: elke keer gewoon fijn op ons gemak in onze stoel.

Ik moet wel zeggen dat ik had gehoopt om alle 6 blogs geschreven te krijgen tijdens de vluchten en het wachten tussendoor. Dat is dus niet gelukt, want ik kreeg er over de hele rit slechts anderhalve geschreven, haha! 😅

We werden ten slotte wel nog heel hartelijk ontvangen door de schoonzus, die ons kwam ophalen in Frankfurt, en in een versierd huis. ♥


Mja, dat was het dus! Dat was Bali… Met heel veel heimwee sluit ik de blogreeks af, maar we kijken er allebei absoluut wel heel graag naar terug. Voor ons gaan deze blogs ook fijn alles doen herbeleven. We hebben zóveel indrukken opgedaan… Nooit zullen we dit vergeten! We maakten er ook een leuke aftermovie van:

Afsluiten doen we deze keer niet alleen met het bedanken van onze fantastische mensen. Nope, we geven u onze individuele top 5 van dingen die we in Bali gezien hebben! In willekeurige volgorde weliswaar.

Robin: Zonsopgang in Sang Giri, Diamond Beach, snorkelen, raften en dolfijnen spotten!

Ellen: Raften, snorkelen, de watervallen in de jungle, Diamond Beach en alle fantastische mensen die we gesproken hebben♥

Als er iets is wat we zouden veranderen aan de reis, dan was het aan mijn kant toch dat we meer tijd zouden hebben voor de nabij gelegen eilandjes. Twee dagen is misschien net iets te weinig, we hebben daarmee enkel Nusa Penida kunnen doen maar Lembongan & de Gili-eilanden lijken mij ook echt super!

Ellen zou dan weer meer tijd gehad willen hebben in Ubud. Ubud was voor haar Bali, zoals ze zich Bali had voorgesteld. En dus zoals ze zich het meest zal herinneren!

En nu dan de bedankjes:

  • Onze travelcounsellor Katherina. Zonder Katherina was het echt nooit gelukt! Hoe zij mee heeft doorgezet in die drie jaren van onduidelijkheid… Echt top, we hadden ons geen betere kunnen wensen! Merci, Katherina! Ga zeker eens een kijkje nemen op haar Facebook-pagina en contacteer haar zeker eens als je je volgende reis plant! 
  • Onze Nederlandstalige gids, Gusti! Matur Suksma (dankjewel) Gusti, het was heerlijk om naar jou te luisteren tijdens onze reis! Bekijk zeker eens zijn werken op Instagram, of contacteer hem gewoon als je in Bali bent.

Plaats als eerste een reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.