Deh.
Twee jaar begot! Twee jaar heeft het geduurd eer we eindelijk op huwelijksreis konden vertrekken. Eigenlijk moeten we drie jaar tellen, gezien onze vroege boeking van de vlucht. Uiteraard stak de pandemie een stokje voor alles, maar we zijn superblij dat we hebben doorgezet. Het was een reis van vele emoties en er zijn eigenlijk weinig superlatieven die de ervaring kunnen beschrijven. Het is geworden wat we ervan verwacht hadden: geen luie vakantie maar beleven, genieten en alles voluit ervaren. En wees maar zeker dat het een ervaring was om nooit meer te vergeten. ❤️
Met heel veel plezier en heimwee schrijf ik er een 6-delige blogreeks van. Zo gedetailleerd als dat we ons kunnen herinneren! Gewoon om te kunnen nagenieten, maar sowieso ook om later alle details te kunnen herbeleven. 🙏
Klaar? Let’s go!
Dag 5: Transfer to Pemuteran
Yes, dag 5 stond eigenlijk gewoon ingepland als een transferdagje. Nu, niet zomaar een transferdagje: onderweg kan je natuurlijk ook nog vanalles doen. Ik geef eerlijk toe dat ik geen idee had op voorhand, buiten dat we watervallen zouden zien die dag (waaronder de Munduk waterval, waar Ellen superhard naar uitkeek). Maar ik laat me wel al eens graag verrassen, en bekijk de dingen van dag tot dag dus ik was zeer benieuwd wat voor leuke dingen we vandaag zouden doen.
Na die fantastische ochtend in Sang Giri (zie deel 2) aten we nog een lekker ontbijt (echt superlekkere pannenkoeken) waarna we nog even konden genieten van het uitzicht. Het duurde immers even voor onze chauffeur aankwam. Niet zo gek ook, want het was toch wel een hele klim met de auto om er te geraken. En dan bedoel ik ook echt een klim: in eerste vitesse overtoeren gaan en alle beesten van de jungle wegjagen. Zo ging het er trouwens vaak aan toe in Bali, de wegen zijn er veel heuveliger dan dat hier het geval is. Overtoeren gaan was gewoon nodig om over alle bergen te geraken. Er werd misschien maximum 50 gereden, misschien 70 rond het gebied van de luchthaven. Vijf verkeersborden geteld over heel het land & mensen die elkaar zonder al teveel gebaren begrijpen. Iets heel anders dan hier!
Soit, ik wijk af! Onderweg naar Pemuteran deden we eerst enkele leuke (en toevallige) stopjes. Eens we zo opnieuw langs de rijstvelden reden viel ons op dat er een boer net aan het ploegen was! Zot wel om te zien: met de blote voeten in het slijk en de koeien vooruit stuwen.
Even later stopten we even op een héél mooi uitkijkpunt op de vulkanen en de twee meren gelegen ertussen. Magnifique uitzicht met een bezoekje van lokale aapjes. Die wisten trouwens goed waar het te doen was gezien er ook een lokaal kraampje was opgesteld met bananen om de apen te voederen. Slim gezien toch weer en wederom ook weer een cultuurverschil. Als er hier in de Lage Landen iets te zien is, wees maar zeker dat ge er als lokale mens geen profijt uit kunt halen. Dan is het van de gemeente/stad/overheid. Maar in Bali kan je het dus gewoon van iemand anders overkopen!
Aan de meren zouden we trouwens ook blijven hangen, want we zouden er los op gaan roeien! Ofja, “kanoën” werd eerst gezegd. Ik dacht dus fijn lekker in uw eigen bootje uw ding doen maar nope, er waren twee kano’s die aan elkaar waren vastgemaakt en er werden ons drie roeispanen overhandigd voor vier man. Ik moest er niet aan denken om Ellen een roeispaan te geven hoor! Maar goed, zo hadden we ook een vaste cameravrouw aan boord.
We vaarden over het meer tot een klein hutje en weer terug. M’n armen goed verzuurd. Totally worth it.
Daarna aten we nog in Terrasse Du Lac, ook weer met uitzicht over de twee meren. Het werd blijkbaar gerund door Fransen! Laten we zeggen dat de Nasi Goreng dus iets Europeser van smaak was. 😁
Met een wederom gevulde rijstmaag konden we eindelijk beginnen aan waar Ellen zo naar uitkeek: een tocht door de jungle met als doel de watervallen bezichtigen. We zouden er ook twee bezichtigen, de ene al wat groter dan de andere.
Het was bovendien ook een best bewolkte dag, waardoor de jungle-ervaring er net iets meer in zat die dag. We zetten een hele afdaling in om uiteindelijk aan een klein riviertje uit te komen dat ons leidde tot de eerste waterval. Alleen: het pad liep dood. Gusti wist blijkbaar ook al niet meer zo goed waar we het pad net moesten nemen, dus zat er maar één ding op: los door de planten omhoog! Beter kan je een jungle-tocht niet krijgen.
Op die manier kwamen we wel op een mooi plekje uit om de eerste waterval te kunnen bezichtigen. Supermooi!
Daarna liepen we verder naar de tweede waterval (de Munduk waterval), deze keer wel via het pad dat iedereen neemt. We kwamen opnieuw langs een tol waar we bovendien ook enkele vreemde geluiden opmerkten. Die bleken uiteindelijk uit enkele bamboe-constructies te komen die ingenieus met het gewicht van het water op en neer gingen. Even verder: absoluut de machtigste waterval die ik ooit gezien heb. Het onheilspellend geluid van het vallend water op de rotsen gaven enerzijds kippenvel maar anderzijds ook een impuls om toch maar voorzichtig te blijven. We liepen nog over de stenen van de rivier tot aan de andere kant van de waterval, waar we beter zicht hadden. Diep onder de indruk.
Na de watervallen maakten we terug de klim omhoog om met de auto verder tot Pemuteran gebracht te worden. We zaten weer in een prachtig hotel: Adi Assri. Een hotel dat een paar maanden voor de corona-crisis hun complex had uitgebreid… Daardoor voelde het tijdens ons verblijf vaak wat leeg aan. Maar dat maakte het zeker niet minder mooi!
‘s Avonds dachten we even langs het strand te wandelen op zoek naar een eetplaats, maar dat leverde niet zoveel op, dus aten we in het restaurant van het hotel. Ook opvallend: het zand was donkergrijs. Blijkbaar door een vulkaanuitbarsting van Mt. Agung (de grootste vulkaan) in de jaren ’60 dat nu dus nog steeds zijn sporen nalaat op het eiland.
Vermoeid van al het wandelen kropen we uiteindelijk op tijd ons bed in.
Dag 6: Jungle trekking & snorkelen
Ha, de dag erna op Pemuteran. Dat begon al fantastisch goed en op een manier alsof ik in het midden van de cité’s in Genk een hotel had geboekt. Om 5 uur werden we luid gewekt door een speaker van de moskee waar uiteraard de schoonheid van de Arabische gebeden (kuchkuch) door klonken. Ik kon het nauwelijks geloven, tot ik me herinnerde dat er inderdaad gezegd werd dat het noorden Islamitischer was dan het zuiden. Het leven start in Bali sowieso ook al op een vroeg uur, dat werd duidelijk toen we dag erop op hetzelfde uur uit de veren gingen nadat Gusti ons het dolfijnen spotten had geregeld (wat vóór de reis uit de planning was gehaald).
Anyway, dag 6 stond in het teken van een nieuwe jungle tocht en snorkelen. We werden opgehaald door een vriendelijke chauffeur die ons eerst tot bij de haven bracht waar alle snorkelaars vertrekken. Daar stapte echt een supertoffe gids in, zijn naam ben ik kwijt maar hij was alleszins vrijwilliger bij “Friends of Menjangan”. Een organisatie dat zich inzet voor ocean cleanup! Trots stapte hij in met een Say No To Plastic t-shirt. De passie die hij uitstraalde was enorm aanstekelijk, het maakte alles toch weer extra plezant.
Onderweg naar de jungle stopten wij ineens langs een lange rechte baan. Zonder goed te weten wat er aan de hand was bleek ineens dat we waren aangekomen op het vertrekpunt. Gewoon een simpel, klein doorgangetje naast de weg was het entry-punt. Volgens mij waren wij ook de enige die aan dat punt vertrokken gezien er nauwelijks andere mensen waren op dat punt.
De natuur gaf verbazend genoeg eenzelfde indruk als dat we thuis van onze natuur hebben. Ongeveer dezelfde kleuren en bomen die wel wat meer leken op die van ons. De palmbomen en de lianen natuurlijk weggedacht, want die waren ook nog steeds aanwezig. Onze gids liet ons met veel goesting kennismaken met de vreemde gedraaide takken van lianen. Op twee plaatsen waren er overigens ook “schommels” van lianen waar we even aan konden hangen. Een toffe beleving.
Maar de jungle was eigenlijk meer gekend voor de zwarte apen die je er kon terugvinden. Grijze had je er ook, maar doordat er vroeger veel meer gejaagd werd op de zwarte apen vond je deze nu veel minder. De grijze makaken daarentegen worden daar de dag van vandaag nog steeds gesteriliseerd om de populatie te controleren.
De zwarte apen wisten zich goed te verstoppen. We hebben ze nauwelijks goed op beeld gekregen, maar hebben er wel een heel aantal kunnen zien. Ook kleintjes hangende aan de buiken. Verder vond je er ook herten, waarvan we er net eentje in de verre verte hebben kunnen spotten. Slangen of andere gevaarlijke dieren zijn we er niet tegengekomen. Muggenspray is er wel aangeraden, want die waren onvermijdelijk!
Verder in de jungle maakten we nog een klim op de heuvel voor een mooi uitzicht op de zee. Het zweet drupte ondertussen van ons af, ik was blij dat we even een pauze hadden.
Dat zou het dan zijn voor de jungle, veel spannende dingen hebben we er uiteindelijk niet beleefd. Al was het natuurlijk wel een toffe ervaring.
De tofste ervaring moest met het snorkelen wel nog komen. We liepen terug naar de auto waarna we dezelfde route terug namen naar de haven. Daar wachtte ons een stuurman op waarna we met ons vieren de boot namen naar de koraalriffen. Onze gids stelde voor om te gaan snorkelen op een plaats waar toeristen nergens te bespeuren waren en waar je net iets meer wildlife hebt en mooiere koraalriffen. Uiteraard zagen we dat meteen zitten! Ergens dichtbij de kust van een klein eilandje stopte onze boot en maakte we ons klaar voor het water in te springen.
Het was trouwens ook onze eerste keer snorkelen. We kregen een uitleg over alle details en konden ook even op ons gemak alles uitproberen vooraleer we eraan zouden beginnen. Ik was een beetje verrast hoe makkelijk we dreven op het water, ik dacht dat dat het lastigste zou zijn.
Het snorkelen was echt supertof. We hebben zeker een 200m gezwommen en zagen tal van verschillende mooie visjes. We hebben ook een reuzenschildpad gespot! Echt fenomenaal. Ook onze fantastische gids had er veel goesting in, hij nam hier en daar ook eens m’n GoPro over om dichterbij te gaan filmen. Zo hebben we echt fantastische beelden van Nemo-visjes! Die wil ik jullie echt niet onthouden!
Op het einde van het snorkelen zwommen we ook even letterlijk tussen de visjes in, waarschijnlijk omdat ze daar net gevoederd hebben. Het was een fantastische ervaring dat ook zomaar in onze top 5 belevingen is geslopen.
Na het snorkelen nam het bootje ons tot een supermooi wit strand waar we gezellig op een bankje wat konden eten (moet ik nog zeggen wat we aten?). The fun side: we waren moederziel alleen. Geen ellendige Hollanders meer in onze buurt met hun typisch scherp gekakel terwijl ze uw uitzicht verpesten (sorry lieve Nederlandse lezers! Jullie zijn uiteraard wel tof ❤). Het zalige geluid van de aanspoelende golven terwijl uw tenen verstopt zitten in het zand, de zachte briesjes. Jongens toch, wat een moment. Ik heb zeker een halfuur zitten staren naar het water.
Na ons tof onderonsje op het witte zand was het tijd om terug te keren naar het hotel. We deden het weer wat rustiger aan. Ik zette mij even op het buitenterras terwijl Ellen douchte waarna ik nog even het zwembad indook.
‘s Avonds deden we een nieuwe poging om het strand af te wandelen, en wandelden we deze keer wat verder. Daar vonden we wel een leuke plaats (eigenlijk een restaurant van een ander hotel, maar soit). Eerst zaten we nog buiten op een superzalige plek met uitzicht op het water, maar toen het begon te regenen verhuisden we naar binnen. Ik bestelde daar trouwens mijn eerste kokosnoot, maar ik vond het een beetje meh. Goed voor ene keer.
Terug naar het hotel lopen was wel iets spannender. Het was ondertussen al pikdonker geworden: met de pitslamp van de smartphone in de hand vonden we gelukkig nog onze weg terug naar het hotel. Spannend wel met al die mini-krabjes die u voorbijrazen op het zand!
Dat was het dan voor deel 3! Dit was alweer onze laatste avond in Pemuteran. De dag erop stonden we dus héél vroeg op om dolfijnen te gaan spotten, waarna we verder reden tot het zuiden van Bali naar Sanur. Meer daarover in deel 4!
Afsluiten doen we opnieuw met enkele fantastische mensen hun welverdiende tag geven!
- Onze travelcounsellor Katherina. Zonder Katherina was het echt nooit gelukt! Hoe zij mee heeft doorgezet in die drie jaren van onduidelijkheid… Echt top, we hadden ons geen betere kunnen wensen! Merci, Katherina! Ga zeker eens een kijkje nemen op haar Facebook-pagina en contacteer haar zeker eens als je je volgende reis plant!
- Onze Nederlandstalige gids, Gusti! Matur Suksma (dankjewel) Gusti, het was heerlijk om naar jou te luisteren tijdens onze reis! Bekijk zeker eens zijn werken op Instagram, of contacteer hem gewoon als je in Bali bent.
Plaats als eerste een reactie