Deh!
Ellen is weer ribbedebie voor de hele dag! Feest! Alé, soms is dat plezant, soms heel wat minder. Niemand is graag alleen natuurlijk, maar afhankelijk van de week kan ik eens echt blij zijn dat er nu eens een hele dag niemand mij gaat liggen storen. Begrijp me ook niet verkeerd eh. Fantastisch vrouwke ditdat, maar ik heb vaak ook die personal space nodig.
Thuis
In een appartement is dat niet altijd even evident. Meestal zitten we ook gewoon samen in de living en zijn er niet veel opties om afgezonderd te zijn van elkaar. Hooguit de kleine slaapkamer die we nooit echt hebben ingericht (lees: rommelkot met een dartbord) en in het beste geval mijn bureau. Die dan ook nog eens in de living staat, achter de zetel waar ge Ellen in kunt terugvinden. Als ik m’n hoofdtelefoon op heb en ik de muziek hard genoeg zet kan ik me nog wel genoeg inleven en afsluiten van alles, maar dat werkt ook niet altijd even goed.
Het is dan ook één van de redenen geweest om een huis te kopen. Meer kamers, een tuin, gewoon al meer opties om meer te kunnen leven. Ik kijk heel erg uit naar de zolder/speelkamer binnenkort, waar ik af en toe -in alle rust- zal kunnen darten. Of mij gewoon al eens rustig aan een apart tafeltje kunnen zetten om met de kaarten bezig te zijn. Of zelfs in een leeshoekje, waar ik even tot rust kan komen en terug op eigen tempo kan komen.
Dat kan nu niet. Nu zitten we vaak op elkaars lip. Voor Ellen allemaal minder een probleem dan mij, maar ik merk toch meer noden om ook eens dingen op mezelf te kunnen doen. Of gewoon ook al met andere mensen, na die hele coronaperiode van de hele tijd niemand anders hebben dan elkaar. Want dat was het ook wel. We wonen best ver van vrienden en familie, waardoor we een jaar lang zelden iemand konden zien.
Lessons learned
Nu kan dat terug, en maak ik daar ook meer gebruik van. Uit die hele periode heb ik geleerd hoe ge niet mocht vergeten hoe zeer ge anderen ook nodig hebt. Ik treed al makkelijker uit m’n comfort zone (mede door therapie en trauma-inzichten) en durf meer het initiatief te nemen om eens af te spreken met anderen. Mét wederzijds begrip van elkaar thuis. Mét die goede communicatie om de dingen niet dubbelzinnig ofzo te maken. Want het is nu eenmaal zo dat ik me comfortabeler voel bij vrouwen dan bij mannen.
Dusja, alleen zijn… Het is niet omdat ge getrouwd zijt, dat ge ineens ergens een klik moet maken en enkel en alleen nog met elkaar moet omgaan. Dat hoort er zeker wel bij (en ik raad aan om goed overeen te komen als ge trouwt 😉 ) maar daar moet het niet bij stoppen. Ga gerust eens op uw eigen een wandeling doen, zonder u eens af, spreek eens af met vrienden of vriendinnen zonder uw partner. Kan perfect, ik ben zelfs blij als ik Ellen op haar eigen eens zie weggaan. Ik weet ook dat ze zich zal amuseren.
Topvrouwke
En já, uiteraard, we zijn blij als we erna dan terug bijeen zijn. Dat we ons verslag kunnen doen aan elkaar, want uiteindelijk mist ge elkaar ook. Het is die afwisseling waar ik soms het meeste van kan genieten. Dat ge dingen op uw eigen kunt doen, maar dat ge dan evenzeer iemand hebt die thuis op u zit te wachten waarmee ge uw verhaal kunt delen. Zelfs als het haar geen hol interesseert, zal ze alle details van die 5 games op een Pokémon TCG-tornooi incasseren. Zelfs als het mij geen hol interesseert wat Ellen allemaal uitsteekt met facturen op haar werk, zal ik genieten van die energie waarmee ze het vertelt. Want ‘t is dat blij kopke, waar ge het allemaal voor doet.
Maar nu is ze net vertrokken. Nu is het feest voor mij. Muziek hard, loco gaan, tijd voor mijn (tijdelijk) blij kopke!
Herkenbaar? Ben jij soms ook eens blij om alleen te kunnen zijn?
😁😁😁😁tgebeurt
Haha ja, het verbaast me niet dat de eerste reactie van u is :p Ge hebt me dit ook duidelijk gemaakt voor een deel!
Volgens mij is het juist in een relatie ook heel belangrijk om je eigen ding te kunnen blijven doen!
Ik ben ook wel iemand die regelmatig tijd alleen nodig heeft. Nu woon ik ook alleen, dus dat komt goed uit, haha.
Vind ik ook! Denk dat iedereen dat wel nodig heeft af en toe, maar het soms misschien moeilijk vind om dat toe te geven.
En dat komt goed uit ja! Al kan ik me voorstellen dat teveel van het goede misschien ook niet zo leuk is..
Heel herkenbaar! Ik ben heel blij met mijn relatie, maar als introvert heb ik ook gewoon tijd voor mezelf nodig. De afgelopen maanden was onze woonsituatie niet bepaald bevorderlijk voor alleen zijn en dus ging ik vaak alleen wandelen of gewoon ergens buiten op een bankje lezen. We verhuizen over een week naar een appartement met drie slaapkamers en ik vind dat zo’n fijn idee – allebei een eigen plekje in huis om ongestoord dingen te doen.
Ah kijk! Fijne vooruitzichten 🙂 Die personal space vind ik ook wel de basis voor een goede relatie 🙂 Fijn dat je dat zo kan doen!
Oh ja! Mijn vaste vrije dag is op dinsdag. Zalig vind ik het om eerst naar de yoga te gaan , wat huishouden te doen daarna met een podcast of muziek in de oren. Ik ben iemand die in grote mate rekening houdt met anderen en een volledige dag inplannen zoals ik het wil doet me goed.
Ah nice! Goed dat ge zo’n hele dag kunt inplannen! Ik heb dat meestal met vrijdagnamiddag. Zalig vind ik het!
OH JA! De caps zijn bewust, hoor. Wij hebben wél een huis met voldoende kamers, maar gewoon het idee dat er niemand anders in huis is… Hopelijk heb je er deugd van gehad!
Haha! Ja, zeer zeker hoor 🙂
Ik woon alleen en ben daar zeer blij mee. Ik ben geen eenzaat en ook geen mensenhater. Ik geniet van sociaal contact. Maar sociaal contact – hoe plezant ook – vergt altijd veel energie van me en ik ben na een heerlijk samenzijn met anderen ook altijd blij terug om me te kunnen terugtrekken op mijn eentje. Alleen wonen is een bewuste keuze van me. Ik heb een relatie, maar mijn partner weet dat ik niet wil samenwonen. Ik heb in het verleden wel eens samengewoond met een partner en weet uit ondervinding dat dat niks voor mij is.
Ja, dat terugtrekken is iets wat ik ook enorm herken. Ik heb echt dagen dat ik liever met rust gelaten wordt, terwijl ik ook echt wel de trekker kan zijn in (vriendschappelijke) relaties. Afwisseling moet kunnen ook he 🙂
Mooi trouwens dat je dat zo met je partner kan regelen!
AMAI JA! Tijdens mijn burn-out heb ik écht geleerd hoe belangrijk alleentijd voor mij is. En dat is het afgelopen anderhalf jaar, met Corona en thuiswerk, geen evidente geweest. Mijn man is nog altijd thuis aan het werken, en gaat nu max. 1 dag per week naar kantoor en ik word soms echt bloednerveus van nooit alleen thuis zijn, zeker omdat hij véél moet bellen en het dus zelden stil is. En de vijfjarige dochter laat mij nog minder met rust. Ik ben echt een betere partner en mama als ik voldoende alleentijd krijg, en het zou echt meer mogen zijn dan de afgelopen periode, want ik merk dat ik met momenten compleet overprikkeld ben (zeker nu ik terug met het werk ben gestart).
Ugh, ik kan goed begrijpen dat ge daar zo nerveus van wordt!! Opladen wordt zo alleen maar bemoeilijkt kan ik me voorstellen. Ik herken dan ook die overprikkeling. Ik ben mezelf echt altijd enorm dankbaar als ik die vrijdagnamiddag voor mezelf vrij kan houden. Dat ik de ruimte heb om die broodnodige rust in mezelf te vinden.
Al is dat soms nog heel uitdagend, als ik te zeer m’n oogkleppen op heb van gewoon hard te werken de hele tijd…
Och dat is inderdaad erg belangrijk, zowel met als zonder elkaar. Zo heeft M. zijn voetbal en ik ook zo m’n hobby’s die ik dan lekker kan doen. Merk dat ik wel meer behoefte heb aan me-time sinds ik Noa heb. Tis een lieverd hoor maar het is fijn af en toe even mama-af te zijn en mijn hoofd te kunnen uitschakelen van wat hij straks/nu nodig heeft. Aanstaande Zondag ga ik met een vriendinnetje lunchen en shoppen. Eens in de zoveel tijd plan ik zo’n dag in, heerlijk! Mijn valkuil is als ik een ‘vrije’ dag heb niet teveel te willen doen in huis. Dan ga ik ineens alle achterstallige dingen doen, terwijl ik juist tijd voor mezelf moet nemen.
Da’s ook heel erg herkenbaar idd! Ik heb op vrijdagnamiddag altijd effe voor mezelf, maar ik durf ook wel eens gewoon 3 uur te “verspillen” aan het huishouden dan ofzo terwijl ik ook beter effe aan mezelf zou denken…
En ja, of ge nu kinderen hebt of niet, of ge nu een druk leven hebt of niet, die personal space is denk ik in elk geval wel belangrijk 🙂