“Talk Nerdy To Me”: een droom die uitkomt

DEH!

Weet ge, deze blog stond al HEEL lang klaar. Nu mag ik eindelijk ik mijn groot geluk delen! Talk Nerdy To Me komt eraan. Onze podcast, vanuit Hogeschool PXL, vanuit onderzoek, onderwijs en de bedrijfswereld. Zoals ons verhaal is en zoals het hoort! Man menne lieve mens ik heb lang mijn mond moeten houden erover (maar ik geef toe dat dat niet zo goed lukte). Erg trots ben ik om co-host te mogen zijn van dit initiatief! Ons baby’tje komt eindelijk tot leven, want binnenkort op 23 april verschijnt de eerste aflevering over ESports op Spotify, Google Podcasts en Apple Podcasts. Maar nu mag ik dus eindelijk uit de doeken doen dat we al van augustus (!!!) in een hele metamorfose zitten. Want we doen alles zelf.

Op de PXL hebben we trouwens echt ware talenten bij grafische vormgeving. Geef nu toe, hoe cool ziet dit eruit?!

Dus dat wil zeggen: de geluidsopnames, interviews, scenario’s schrijven, shownotes, montage, jingles, promotie, … . Om al meteen een cliché aan te halen: een fantastisch team hebben we en zonder de collega’s zou het nooit zo plezant zijn. Zelf neem ik al het schriftelijke voor m’n rekening (en bemoei ik mij misschien teveel met alle andere dingen. Dus @ collega’s, sorry daarvoor!). Standaard doen we voorgesprekken met onze gasten om van daaruit scenario’s te schrijven, en dat is best gedetailleerd zodat we een duidelijke structuur kunnen handhaven. En ja, inhoudelijk zijn wij de baas eh! Wij zijn de hosts, de podcast is volledig door ons en voor iedereen: uw vriend, uw vriendin, uw baas, uw collega, uwe kleine, uwe bompa in de zetel. Het is voor ons erg belangrijk dat het duidelijk en laagdrempelig wordt overgebracht zodat iedereen er iets van kan opdoen.

Check ons cool promo-filmpje!

Het idee om meer dingen te doen rond wetenschapscommunicatie speelde trouwens al lang, nog voor het podcast-idee ontstond in augustus. Tijdens de zomervakantie was ik lang aan het zoeken naar iets waarmee we een grotere impact konden creëren dan enkel het schrijven van artikels over ons werk. I needed more than that. Want ja, zeg nu zelf. Er gaan toch te veel foute ideeën de wereld rond? M’n haren gaan iedere keer rechtop staan wanneer ik iemand hoor zeveren over 5G chips in vaccins, hoe gevaarlijk AI is, robots die morgen crazy shizzle kunnen doen (oké maar die doen al wel crazy shizzle) of hoe iedereen van IT’ers verwacht dat apps en websites in 1..2..3 gebouwd zijn. Wat mij betreft heeft de wereld daar meer transparantie over nodig. Ik heb dan weinig zin om het allemaal zomaar te laten gebeuren. Dan zoek ik mij iets uit om daar iets tegen te doen.

Hoe we dan in godsnaam op het idee van de podcast zijn gekomen, dat ik het begot niet meer weet eigenlijk. ‘t Is al zolang geleden! Wat ik wel nog weet is dat onze motivatie altijd erg gelijklopend was. Onze wereld zit boordevol coole verhalen die maar moeilijk andere mensen bereiken. Er zit zoveel goesting en passie in alles wat we doen, dat moest gewoon gedeeld worden, daar waren we het allemaal over eens.

Een podcast is dan het ideale medium ervoor. Volledig op ons typische vlot serieuze manier van werken brengen we ons plezier samen & mogen we ons rot amuseren bij elke nieuwe opname. Maar dus echt letterlijk, al vaak heb ik met tranen in de ogen zitten lachen met onze onnozeliteiten. Ik zeg u: dit team, niet te schatten. Ge gaat er straks gewoon naar moeten luisterenPuur genieten.

Té blij ben ik, zielsgelukkig. Acht maanden lang hebben we eraan gewerkt!! Avonden en weekends versleten, deadline na deadline opgesteld, “volgende maand is het zover!”, om dan even later te beseffen dat er toch nog veel werk is en we toch nog langer moesten wachten. Een paar mokerslagen gehad, opnames opnieuw moeten doen want ja, we zijn er ook maar aan begonnen zonder enige ervaring! Van rasechte IT’ers, techneuten zijn we de laatste maanden geëvolueerd naar halve journalisten. Een fantastische ervaring is het. Dikke merci trouwens aan Eva Droogmans daarvoor, zij heeft ons professioneel begeleid in het maken van de podcast. 

Ik geef het niet zo graag toe, maar donderdagavond in bed overspoelden me de emoties. Hard janken, heel hard janken. Janken van geluk, maar ook van het feit dat ik dit intens geluk meemaak in tijden van loodzware, persoonlijke struggles. De vele pieken, de mood swings zijn soms erg heftig om te doorstaan. Maar ik geniet hiervan, het zit me erg diep dat gevoel. Als klein manneke droomde ik ervan om later iets te betekenen, om iets op te bouwen dat ik later kon delen. Ik overstijg mijn eigen verwachtingen, nooit had ik durven dromen dat het iets in deze vorm kon zijn waarin ik dingen overbreng maar tegelijk ook nog eens de tijd van mijn leven heb. Ik wil het van de daken schreeuwen, iedereen moet het weten. Ik kan iets, ik sta er, wij staan er, en we mogen het allemaal laten zien. Dit is een fantastisch, onwaarschijnlijk bevrijdend gevoel.

Er gaan nog véél verhalen verteld worden, zij het via de podcast, zij het op andere manieren. Het is mij alleszins duidelijk geworden dat ik hier gewoon voor leef: vlot serieus plezier maken, delen, impact uitoefenen, de wereld veranderen. Al is het maar een klein klein beetje. Maar daar zal het niet bij blijven als het van mij afhangt.

En hoewel ik geniet van dit initiatief eindelijk te kunnen delen, ben ik me er wel van bewust dat dit een work in progress blijft. We zullen nog groeien hierin en we zullen het aflevering na aflevering nog meer naar onze hand kunnen zetten. Wel zal het altijd weer uitkijken worden naar nieuwe opnames. Laat maar komen allemaal, ik heb er zin in. Furore maken. Een dikke stempel drukken op de wereld.

Dit is een trein. Een hogesnelheidstrein dat nog maar net op gang komt. Een trein dat nog lang niet aan zijn topsnelheid zit.

Nog enkele leuke foto’s:

Zelfs een paar coole artikels!

Plaats als eerste een reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.