Over de haat-liefde verhouding met technologie

Deh!

Vieze miserie eh met die jetson nano (mini computertje dat wel goed werkt voor toepassingen van artificiële intelligentie). Man daar heb ik al dingen mee aan de hand gehad. Op’t werk zijn we bezig rond een toepassing van mondmaskerherkenning. In theorie supercool natuurlijk. Da werkt snel, vies goed, draait op een klein toestel en da kost u niks (of toch relatief niets). In de praktijk: de oorzaak achter veel stemmingswisselingen. Laat me even de tijd nemen om eens goed te ranten via een blog. Ik zal mijn best doen om het zo begrijpelijk mogelijk te houden. Voor de mogelijke collega’s die meelezen: hier laat ik even volledig mijn professionaliteit achterwege. Soms moet dat eens.

En sorry alvast, ik kan het niet tegenhouden om hier in spreektaal te schrijven.

Soms maakt ge me echt gelukkig. Maar nu zijt ge effe de bron van al het kwaad. (FYI: dit is dus de nano)

Altijd miserie dus met technologie. Ik heb een serieuze haat-liefde verhouding met van die niche-dingetjes. Als het werkt is het allemaal prachtig en voel ik me soms de gelukkigste mens op aarde. Maar dat gevoel komt ook alleen maar door alle miserie die eraan voorafgegaan is. Nooit werken die dingen van de eerste keer. Bovendien komt ge van die ellendige vreemde dingen tegen die zelden logisch te verklaren zijn. Of zo voelt het toch voor even, want daarna komt ge meestal wel op een punt van ahja eigenlijk was ik gewoon de stommerik

Nu was het dus onze micro-sd kaart die corrupt is gegaan. Ge weet wel, zo’n geheugen-dingetje dat ge ook in uw gsm hebt zitten voor al uw foto’s. Awel, een NVIDIA Jetson nano draait alles op een micro-sd kaart. Het hele besturingssysteem rust daarop, in plaats van een SSD of HDD zoals dat het geval is in uw laptop of desktop-PC. Het gevolg is dat de nano nu dus helemaal onbruikbaar is. Hoe dat is gekomen? Natuurlijk heb ik daar geen idee van. Ik startte het ‘s morgens op, zag dat de tijd helemaal fout stond, ik krijg meldingen van crash-reports die ik niet kon openen en vervolgens kreeg ik het systeem niet meer opnieuw opgestart. Kapot dus. We kunnen niet veel meer doen dan gewoon een nieuwe kaart bestellen, en uitzoeken of we toch niet kunnen draaien op een externe SSD die langer mee kan gaan dan een micro SD. De nano zelf blijft dus wel bruikbaar uiteraard.

Of ik hier uiteindelijk de stommerik ga zijn? Nee, die nano is gewoon vervloekt. Meer niet.

Da’s trouwens niet het enige probleem dat ik tegenkom met die nano. Alles wat met NVIDIA te maken heeft levert de nodige problemen op. Maar termen zoals drivers, dependencies en python-libraries zijn misschien al iets te technisch voor deze blog. Dus dat bespaar ik u, want waarschijnlijk ben ik met het noemen van de termen alleen al een aantal lezers verloren. 

Het is ook niet enkel met de nano: ook andere zever kom ik wel eens tegen. Een programma schrijven dat afbeeldingen update op een website? Het levert bij ons ineens RAM-problemen op. M.a.w., als ge uw website te lang laat opstaan (wat wel nodig is in ons geval, lange demo-sessies bv.), dan raakt uw RAM-geheugen vol waardoor uw PC op den duur helemaal niets meer wil doen. We noemen dat een geheugenlek. En natuurlijk moet ge in de donkerste steegjes van het internet gaan zoeken om erachter te komen wat mogelijks het probleem is. Zeker als het probleem niet in je eigen code zit, maar in achterliggende code die jij zelf aanspreekt. Want opruiming van geheugen is misschien wel het meest magische wat er gebeurt in de wereld van IT, nog magischer dan artificiële intelligentie wat mij betreft.

Dit is misschien ook alweer te technisch, maar het komt erop neer dat het schrijven van code vaak niet van the ground up gebeurd, je gebruikt meestal andere code ter ondersteuning van je code zodat je zelf minder moet doen. Of met andere woorden, programmeurs zijn lui. En zoals Bill Gates himself het al zei: “I choose a lazy person to do a hard job. Because a lazy person will find an easy way to do it”. Vrij vertaald -> luie programmeurs zijn de beste programmeurs ter wereld.

Ik zeg het u, die dingen hebben een eigen leven. Als die geen goesting hebben, dan hebt ge pech. Als die dan wel ineens goesting hebben, dan zijt ge de gelukkigste mens op de wereld. Dus als ge u afvroeg of artificiële intelligentie ooit de wereld zou overnemen, no worries. Da’s al 50 jaar lang het geval. 

Dank u om getuige te zijn van mijn rant.

Plaats als eerste een reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.