Deh.
Kent ge dat, zo momenten wanneer ge met uw energie geen blijf weet? Ik heb er zo wel eens. Ik kan mij helemaal opnaaien in ideeën en er dan uren mee in m’n hoofd zitten. Vooral ‘s nachts dan toch, in bed. Wanneer ik het best in mezelf ben gekeerd.
Nu dus bijvoorbeeld! Er zit vanalles in mij dat rondflakkert. Kleine vuurtjes die nu en dan eens aan het oppervlak komen, soms is het echt niet te houden.
Het is het resultaat denk ik van het grote contrast dat tot mijn besef komt. Ik zit vaak nog met enorm veel blokkades die me ervan weerhouden om te zijn wie ik wil zijn. Ik maak me vaak zorgen om hoe ik overkom, hoe m’n ideeën irrelevant zouden zijn en vooral hoe er geen haan zou kraaien naar wat ik te zeggen heb. Bang om straks bevonden te worden als iemand die maar wat zit te zeggen. Als een snotneus die niet moet denken dat er iemand voor hem zal wijken. Of simpelweg nog gewoon de schrik om fouten te maken en zo alles om zeep te helpen. Soms is daar die faalangst nog gewoon, het is nog steeds een proces om daarmee om te gaan.
Het zijn eigenlijk uitdagingen. Ik voel dat ik uitgedaagd wordt om het verleden los te laten en buiten mijn comfortzone te treden. Het veilig gebied verlaten hoeft niet te betekenen dat ik straks ten onder ga. Het hoeft mij ook niet terug te brengen naar momenten in het verleden die mij al zolang onder controle hebben gehouden.
Ik voel een vuur in mij dat echt eens wilt losbarsten en aan de wereld wil zeggen waar ik voor sta, dat wat ik te zeggen heb echt wel relevant is en echt wel the way to go is. Uitdagingen hoeven mij niet meer te stoppen. M’n proces heeft mij gebracht tot een punt waarbij ik de touwtjes in handen kan hebben en er gewoon voor kan gaan.
Ik wil gewoon blijven leren en impact creëren. Zelf veranderen, doen veranderen en zien veranderen. Mezelf zijn, waarden uitdragen en op alle vlakken gewoon doen wat ik graag doe en op de manier dat ik het graag zou willen doen. Professioneel of niet professioneel. Af en toe hard op de tafel kloppen terwijl ik in’t weekend onnozel blijf doen op de voetbal of op Pokémon tornooien en ik keihard meebrul op m’n muziek. Just because I can and I am.
Ik maak het mij misschien ook moeilijker zo. Online bloggen, uw kwetsbaarheden prijsgeven terwijl ge in een wereld zit waar ge u vooral moet tonen vanuit uw sterke kanten. Het voelt alsof ge de mensen op voorhand al redenen geeft om u te kunnen weigeren als mens. Alsof ge op een dienblaadje serveert waarom een mens niet in u moet geloven.
Maar ook die uitdaging wil ik aangaan. 100% ben ik ervan overtuigd dat ik het kan en dat de manier waarop ik het uiteindelijk zal doen wel overtuigend genoeg is om te realiseren wat ik wíl realiseren.
Schipperen zullen we wel nog even blijven doen. Gelukkig is het duidelijk waar het schip moet stranden.
Durf jij uitdagingen aan te gaan en buiten je comfort zone te treden?
Ik probeer ook zoveel mogelijk kwetsbaar te bloggen net als jij. Want nog veel te veel moet je je sterk houden en doorbijten. Terwijl dat eigenlijk niet menselijk is. Ik vind het zelf ook nog altijd moeilijk om buiten mijn comfort zone te treden. Dat werd maar weer eens duidelijk toen ik ging solliciteren afgelopen maanden. En ik heb nog veel dromen die ook buiten die comfort zone liggen.
Het is iets waar ik het afgelopen jaar zelf aan gewerkt heb, maar ik merk dat ook ik nog vaak tegen die muur bots. Dat ik mezelf niet helemaal durf te zijn terwijl alles in mij schreeuwt om dat wel te doen, om te gaan voor die dingen waar ik wil voor gaan en om mezelf te tonen hoe ik echt ben, inclusief alle kwetsbaarheden. Work in progress dus maar gelukkig heb ik enorm goeie ondersteuning op dat vlak.