Freeze: losgekoppeld van emoties

Deh.

Weer bevroren. Freeze. Het overvalt me tegenwoordig vaker dan anders. Ik kom uit een zware periode, ben stilaan de draad weer aan het oppikken, maar vlot gaat het nog niet. Eigenlijk is het nooit echt vlot gegaan. Ik had al langer last van freezing, heel m’n leven misschien, ik ben er gewoon altijd anders mee omgegaan.

Freezen is het totaal blokkeren, afsluiten van alle gevoelens wanneer er “gevaar” om de hoek ligt. Het werd ook al eens dissociatie genoemd. Freeze treedt bij mij op bij elke mogelijke vorm van afkeuring die zou kunnen plaatsvinden. Een mening verdedigen, een visie verdedigen, een oplossing voorstellen, gewoon al zeggen wat ge graag zou willen doen dat ten koste van iemand anders z’n plezier zou zijn. Nog voor ik iets uitspreek bevries ik. Het is een soort paniekreactie, om het onmenselijke niet te voelen wat ik anders wél zou voelen. Ik word losgekoppeld van alle gevoelens en emoties, want het moest maar eens héél slecht aflopen als ik zeg wat ik wil of waar ik voor sta.

Pré-burn-out, pré-besef van m’n chronische trauma was dit gewoon het signaal om oogkleppen op te doen & te blijven gaan voor hetgeen ik aan het vechten was. Angsten om niet goed genoeg bevonden te worden werden opgelost door op alles voorbereid te zijn. De kleinste details in een vooruitzicht brengen, antwoorden klaar hebben voor alles wat fout zou kunnen lopen. Ik heb het volgehouden tot het mij te veel werd, tot m’n lichaam in het rood stond.

Stiekem zet ik die oogkleppen nog wel eens op. Het is een hardnekkige vlek, gebrand op de bloedvaten in m’n lichaam. Het zit er bij mij ingebakken en het heeft tijd nodig om ervan verlost te geraken. Stap voor stap er authentieker mee omgaan, het is deel van het proces.

Ik vind het extreem lastig deze dagen. Na een donkere periode gaat het weer wat beter, waardoor ik vanuit mezelf ook meer kan zeggen en wil verdedigen waar ik voor sta. Voor het eerst ben ik me bv. volledig achter een nieuw projectvoorstel aan het zetten. Eentje dat straks moet uitgevoerd worden op mijn manier omdat ik er rotsvast van overtuigd ben dat dát de manier is. Maar net daardoor zijn er meer situaties waar ik mezelf moet verdedigen. Net daardoor bevries ik meer.

Die strijd is niet leuk, het zuigt alle energie uit mij, put me volledig uit. En toch blijf ik het doen, want ik zou het haten om toe te geven dat ik me straks zou laten doen door iets wat ik niet als deel van mezelf wil beschouwen.

It’s there, but I don’t want it to be there.

Ik minimaliseer het wel eens, dat chronische trauma gedoe. Maar verdoeme, het is toch echt niet gelachen.

8 reacties op “Freeze: losgekoppeld van emoties

  1. Ik begrijp wat je bedoelt! Je ervan bewust zijn is al heel wat hè, maar het blijft belemmerend. Ik probeer altijd te onthouden dat ik mag zeggen dat ik het niet weet of later wel zal antwoorden. Ik zou dissociatie wel niet echt als synoniem van freeze gebruiken.

    1. Goeie tip!! En ja, synoniem misschien niet maar soms is het dat echt wel helaas. Soms is het echt alsof ik gewoon alles vergeten ben / een complete black-out heb of dat ik nauwelijks nog helder kan nadenken…

  2. Hey Robin,

    Ik heb geen ervaring met een burn_out maar wel met vaak geen energie. (hangt een beetje samen vind ik) En vorige week zag ik een congres over longcovid hier in Zwitserland, waar oa vitamine D (4000IE) gepropageerd werd, als oorzaak dat je immunsysteen niet optimaal werkt, maar ook altijd te weinig energie hebt. Dus dacht ik… dat ga ik eens proberen… en na een paar dagen ben ik fitter als het hele laatste jaar… Dus misschien een tip. Bijna iedereen heeft, zeker in de winter, een massief tekort.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.