Ik wil, nee, ik ga de wereld omverblazen

Deh.

De oermens drijft hier naar boven. Soms heb ik van die momenten waarin ik me onoverwinnelijk voel. Dat er rond mij vanalles en nog wat mag gebeuren, het krijgt mij niet klein. Momenten waarin ik het vuur, nee, hete vuurrode lava voel koken. Ik voel mij soms als een gasketel onder hoge druk. De meter ver in’t rood, ge hoort het fluiten tot in Tokio, het kan hier alle momenten ontploffen. Een gevoel waarmee ik van de daken wil schreeuwen “IK ga het hier doen“.

Ik wil de wereld omverblazen met alles wat er in me zit. Ik wil vol zelfvertrouwen en diepgewortelde passie onverbiddelijk op de tafel slaan waarna m’n handen nog zevenentwintig dagen pijn doen van de slag. Ik wil die diep genestelde emoties, frustraties, zelftwijfels laten losbarsten. Genadeloos laten exploderen.

Die drang wordt alsmaar groter. Heviger. Kolkender. Vuriger.

Dat ik straks als een snotneus van 26/27 iedereen onder tafel praat en met de neus op de feiten druk. Dat er een vloedgolf aan expertise naar buiten stroomt die mensen met de mond vol tanden doet zetten. Tegenslagen door het raam smijten, in de f*cking zee gooien. Dat ze niet weten wat hun overkomt, dat ge ze bijeen kunt keren.

Dat ze het zullen horen van een F*cking bealo van nabij de Genkse cité’s.

Ik voel die passie, ik voel dat ik dat kan. Ik voel de bevestiging, ik voel het geloof, ik voel het vertrouwen. Ik ga hier de wereld omverblazen and people are not gonna believe their sh*t.

En hohoho verdomme he.

Ik ga het hier echt f*cking doen. Watch it. There’s this tornado coming that is gonna destroy everything on its path.

Sorry voor het gevloek. Ik krijg het moeilijk in woorden uitgedrukt. Ik kan er anders geen kracht bijzetten.