Mijn voetbalhart bloedt…

Deh,

12 grote Europese ploegen zijn vergevorderde plannen aan het bekokstoven richting een Super League. Wedstrijden op het scherpst van de snee met voetbal van het hoogste niveau. Attractief voetbal, een kijkcijferkanon voor de hele wereld. Het is een inleiding waarvan je denkt: “wauw, dit moeten we zien”. Maar bij mij, en ook bij vele anderen, roept dit nieuws helaas andere gevoelens op. Gevoelens van ongeloof, walging, verafschuwing voor de vreselijke gecommercialiseerde evolutie van het voetbal. Ik vond het werkelijk verschrikkelijk om met dit nieuws op te staan.

Je zou ook bijna niet anders meer kunnen denken, want je kan er ook niet meer omheen. Voetbal is gewoon een business waarin economen ons zeggen hoe het verder moet. Een wereld waarin duizelingwekkende cijfers van geld steeds meer tot de verbeelding spreken. Transferbedragen, jaarlonen van spelers vliegen met gemak richting de honderden miljoenen. Voor wat? Omdat wij, die geliefde supporters waar iedereen het voor doet, alles ervoor over hebben om de sterren te zien spelen.

Onze passie is onze eigen doodvonnis geworden. Er wordt van ons geprofiteerd, de diepe fundamentele waarden van het voetbal worden ons compleet uit het hart gerukt.

Mijn hart bloedt, de schoonheid van het voetbal is aan het uitsterven. Doe mij maar wedstrijden waarin we underdogs mogen aanschouwen. Waarin supporters, spelers maar ook de neutrale kijker gevoelens van genot en ongeloof niet meer onder controle kunnen houden. Toon mij meer nieuwsberichten zoals Marco Reus die kiest voor Dortmund, de club van zijn hart i.p.v. het grote geld. Doe mij maar verhalen van kinderdromen waarin spelers na 20 jaar lang hard werken eindelijk kunnen spelen voor hun 20 000 geliefde fans, waar ze zelf ooit nog hebben tussengestaan. Gooi de gemaakte ploegen zoals een PSG in de vuilbak. Kieper ze weg, smijt ze door het raam.

Maar ja, natuurlijk willen we graag wedstrijden op hoog niveau zien. Natuurlijk kijken we met z’n allen uit naar wedstrijden tussen die grootmachten waarin we voetbal zullen zien van ongekend niveau. En natuurlijk willen we dat de Rode Duivels ook op clubniveau streven naar het allerhoogste zodat ze straks naar huis kunnen komen met de grootste trofeeën. Maar dat is het probleem niet, het probleem speelt zich af in die hoge ivoren toren waar ze 0,0 oor hebben voor waar het echt om draait: passie, verbondenheid, solidariteit. Waarden waar het voetbal mee is groot geworden. Respectloos en kleinerend wordt er aan winstmaximalisatie gedaan, een grote middelvinger wordt opgestoken naar zo goed als alle voetballiefhebbers ter wereld.

Het is hartverscheurend. De wereld spuwt zijn ongenoegen uit, maar wat haalt het uit. Emoties winnen het zelden van geld, en dat gaat helaas verder dan het voetbal. Het is de ziekte van de wereld. Triestig is het.

4 reacties op “Mijn voetbalhart bloedt…

    1. Mja, gewoon het resultaat van hoe de wereld ineen zit.. Veel mensen kijken er graag naar en hebben daar dan veel geld voor over, ge zou als club stom zijn om daar niets mee te doen.

      Of dat allemaal zo hoort te zijn is iets anders natuurlijk. Maar ben wel blij dat de voetbal blijft verdergaan, ook in corona tijden. Het is een belangrijke escape route voor de dagelijkse miserie dezer dagen 🙂

  1. Ik vond dat een heel asociaal idee. ‘Euhja wij zijn elite en wij distantiëren ons van die pottenstampers, doei!’
    Verder heb ik niets met voetbal :p

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.