Deh.
“Volg wat je hart zegt”, zeggen ze wel eens. Little did I know wat dat moest betekenen toen ze het tegen de puberende ik vertelde. Nu is het me gelukkig wel duidelijk. Met hart en ziel kan ik eindelijk A Black Mile To The Surface op de wereld zetten.
Dat het die naam zou krijgen wist ik misschien al veel langer dan ik zelf besefte. Er zit ook gewoon zoveel betekenis in… Het gaat over onze donkere paden, die moeilijke processen die we soms gewoon moeten ondergaan om verder te kunnen in ons leven. Het gaat voor mij ook over het feit dat die donkere paden vaak verborgen zitten, ergens diep in de oceaan, ongrijpbaar voor zelfs diegenen rond jou die ernaar op zoek zijn. We zien het niet bij elkaar en we houden het daar soms ook gewoon het liefst verborgen. En dan is er deze titel dat zegt.., “To The Surface”. Naar het oppervlak dus, daar waar het wél zichtbaar wordt.
Maar eigenlijk proberen we er allemaal gewoon iets van te maken. Zoals ik eerder al eens schreef varen we met onze reddingsbootjes in het grote wateroppervlak, komen we de stormen tegen terwijl we voortpeddelen. Kapseizen we misschien wel eens, maar klimmen we terug in ons bootje om verder te varen. Onderweg met een doel in gedachten, of onderweg met als doel om een avontuur te beleven.
A Black Mile To The Surface is zomaar, gratis en voor niets ook even een verwijzing naar de plaats waar ik zelf opgroeide. Genk, en bij uitbreiding dat wat Limburg “Limburg” maakt. Zwarte steenkolen uit onze ondergrond die naar het oppervlak werden gehesen door al onze opa’s en diegenen daarvoor. De belevingen en de lessen daaruit die indirect een hele regio hier mee hebben gevormd. De basis van wie we zijn, de fundamenten van onze waarden, zelfs de bron van innovatie in onze regio. Ik moest het gewoon mee verwerken in het logo.
Maar alles boven alles is het m’n meest favoriete muziekalbum aller tijden. Een muzikale handvat om me doorheen een proces van drie jaar te loodsen waar ik nu ten volle de vruchten van pluk. Een klein kunstwerkje is het van een band dat een verhaal brengt, dat vuur en passie giet in nummers die stuk voor stuk zelf ook vol metaforen en betekenis zitten.
Het plaatje is gewoon compleet. De puzzelstukjes vallen juist. De naam klopt, het verhaal klopt. En dan heb ik het nog niet eens gehad over wat het straks gaat zijn…
Opening the black mile chapters
A Black Mile To The Surface zal iets zijn wat helemaal in het verlengde komt te liggen van alles waarvoor lezers bleven terugkeren naar robinschrijvers.be, en wilt dat vertalen & mappen op mensen die soortgelijke belevingen hebben ondergaan. Verhalen waarin passie en identiteit plaats moesten ruimen voor datgene waar men nooit voor kiest maar wel altijd door zal moeten. Dat waarin ze werden uitgedaagd om een manier te vinden om terug tot zichzelf te keren.
In de afleveringen, de black mile chapters, ga ik in gesprek met mensen die er dus eveneens in slaagden om de uitdagingen in hun leven om te zetten in hun eigen grote kracht. Lotgenoten die dagelijks bezig zijn, al dan niet bewust, hoe ze in die kracht kunnen staan en hoe ze hun kwetsbaarheden kunnen omarmen. Het zal een verzameling worden van verhalen van ik-denk sterke persoonlijkheden, maar waar ik ervan overtuigd ben dat we kunnen afdalen tot de diepste dingen die hun zover hebben kunnen brengen.
Ik doe het om te inspireren, om te laten zien dat we ons echt niet alleen moeten voelen in die moeilijke situaties. Ik doe het ergens ook om zelf verder te kunnen helen, om te blijven leren hoe ik mijn eigen stempel ook weer beter op de wereld kan drukken. Ik doe het ook voor m’n geliefde centrale gasten. To make them feel special, maar ook om ze een kans te geven om hun verhaal te kunnen delen en anderen te inspireren. Én ook hen verder te doen helen.
Ik zie het heel erg zitten om hiermee mezelf uit te dagen om naast het schriftelijke ook face-to-face diepgang te kunnen brengen. Ik heb dankzij m’n proces een enorme interesse ontwikkeld in alles wat een mens achter de schermen kan bezighouden, en hoe ze ermee omgaan in het dagdagelijkse. Met de podcast probeer ik daar dan in ook bij te leren: wat kan er allemaal spelen? Maar vooral probeer ik mezelf ook middenin de schoonheid te brengen van de omgevingen waarin dergelijke verhalen gedeeld kunnen worden. Een klein beetje het trots gevoel kunnen najagen van “kijk wat voor legendary stuff we hier op tafel hebben kunnen leggen”, who would’ve thought”. Gewoon die trots kunnen ontwikkelen en delen. Samen met m’n centrale gasten het kwetsbare kunnen omarmen, connecties kunnen creëren en af en toe ook eens gevoelige snaartjes raken die kunnen zorgen voor zoveel mooie en pure belevingen.
Alles wat daarrond hangt, zoals hoe het zal landen bij de luisteraars en welk bereik het zal hebben is ook belangrijk, maar vooral bijzaak. Ik zal sowieso in mezelf op zoek gaan op welke manier ik een luisteraar zo goed mogelijk kan triggeren en belevingen kan doen opwekken. Hoe ik de gevoeligste snaren kan raken om deurtjes op een kier te zetten tot verandering. Maar ik weet ondertussen ook erg goed dat ik 0,0 controle heb over hoe dat uiteindelijk zal lukken. Dus we zien wel waar het landt.
Wel zal het een kunstwerkje zijn waar ik creatieve delen van mezelf in wil toelaten die nog te weinig het daglicht zien. Ik wil er echt iets fenomenaals van maken, alles uit de kast halen, mezelf volledig smijten in iets waar ik dolgraag mee bezig ben en op een manier waarvan ik ben overtuigd dat het mensen kan doen bewegen.
Gewoon echt trots kunnen zijn op dat 2de baby’tje. Net zoals ik nu met Léon heb wil ik een beleving najagen waarin ik er gewoon naar kan blijven kijken en luisteren van yep, dit is het. Dit is de samenvatting van m’n geluk. Met dit trots gevoel wil ik m’n leven voor altijd blijven inkleden.
En met alles wat er nu op tafel ligt, met alles wat er in het vooruitschiet ligt… Die trots is nu al aanwezig. Het gaat echt zo zijn. Ik kan er echt niet meer op wachten. 💛
Wist je dat er ondertussen een Instagram pagina van is? Check it out!
Plaats als eerste een reactie