Deh.
Een goede week was het. Ik heb het gevoel dat ik mijn “voornemens” van vorige week wel heb kunnen inlossen. Op de juiste momenten koos ik voor ontspanning na de drukte. Want druk.., dat bleef het wel deze week. Er was altijd wel iets te doen.
Als ik de week kort samenvat: taart, padel, veel wandelingetjes, veel Pokémon, kippen verzorgd (ik heb pas nieuwe dus dat vergt even extra aandacht) en een toernooi gespeeld. Ik heb veel proberen oefenen ook voor dat toernooi, al had dat helaas niet zoveel uitgehaald… 2-2-1, niet slecht maar ook niet supergoed.
Ahja en mijn podcast werd 1 jaar deze week! Daar nam ik last minute nog een cool filmpje over op @ C-Mine.
Als ik voor de rest even terugkijk naar wat beter had gekund, denk ik vooral nog aan een aantal momenten van spanningsopbouw. Hoewel ik goed koos voor ontspanning, heb ik toch nog een aantal momenten gehad dat ik misschien net iets te veel bezig was met alle “taken” die er moesten gebeuren op een dag. Teveel erop focussen kan al eens heel benauwd aanvoelen waardoor ik nog in een soort van stiermodus terecht kom. Dan wil ik al die taken vooral afkrijgen, terwijl ik soms misschien beter in zo’n moment even achterover leun en even m’n tijd neem om beter tot mezelf te komen en het met een vrij hoofd aan kan pakken.
Maar ach, ik ga hier ook niet van een mug een olifant maken. Het was vooral een fijne week. Mooi weer, fijn kunnen fietsen. En vrijdag zelfs Léon op en af naar de créche kunnen doen met de fietskar! Fijn dat dat stilaan ook weer kan met dit mooie weer.
Volgende week zal weer wat uitdagender zijn. Deze week heb ik voor het werk, voor het eerst ooit, een overnachting geboekt voor een conferentie. Ik heb lang volgehouden om dat altijd uit te stellen, want ik ben niet zo graag weg van thuis zonder het gezin. Meestal als ik weg ben, de toernooien niet meegerekend, zijn we altijd samen weg. Daarnaast is het ook weer even een nieuwe uitdaging om de balans in toom te houden… “Me-time” helpt mij er nl. nogal door. Soms hoeft dat niet meer dan twintig minuutjes fietsen moet zijn na een werkdag om de knop te kunnen omdraaien. Nu zal dat wat meer vragen, want ook netwerken kost me vaak veel energie.
En ok, de conferentie zal sowieso wel de moeite worden. Eens ik daar ben zal ik de afleiding wel vinden. Maar het gedacht van nu dat ik straks weg ben van thuis, de gedachten van hoe Léon dat in de avonden wat vreemd zal vinden… I don’t like it.
Ik ga er niet zomaar doorheen lopen denk ik. Maar goed, deze week bracht veel energie. Ik voel me wel opgeladen om er komende week ook iets moois van te maken. Dus daar gaan we voor. We weten wat we willen, dus gaan we bereiken wat we willen. ✨
Resonantiefrequentie
Ik kleed mijn wekelijkse check-ins verder in met dingen die op mijn golflengte zitten. Oftewel op mijn “resonantiefrequentie”. Ik vind het een zalige term. Het combineert de wetenschap met een abstractie van alles wat u kan interesseren of u kan raken. Vaak is dat muziek in mijn geval. Maar ik kan soms ook eens helemaal van de kaart zijn van bv. een scène van een film, een gewoon klein momentje uit m’n week of een verhaal dat ik ergens gelezen heb. Zolang het maar resoneert en mij bijblijft.
Léon is de laatste weken meer en meer in een knuffelmood gekomen. Soms kan hij zich helemaal vastklampen aan Ellen of mij. Deze week ook een paar keren. Ik schreef vorige week denk ik ook al over het zalige gevoel van z’n hoofdje op de schouder te hebben. Deze week was het nog meer van dat. 💛 Geen beter gevoel dan dit!
Plaats als eerste een reactie