Deh.
Deze week was pittig. Ik begon de week minder goed met een drukke dag die ik niet zo goed verteerde. De volgende dagen vielen beter mee, al moest ik toch even diep tasten om het tij te doen keren voor mezelf. In het algemeen is dat nog wel gelukt uiteindelijk, maar als ik er zo bij blijf stilstaan wil ik het de volgende weken toch beter aanpakken. Er staan toch wel wat dingen voor de deur ook op het werk.
De uitdaging zal zijn om in drukke dagen voldoende tijd vrij te houden om af en toe eens te kunnen landen… Maandag was het gewoon echt een rush. Van het ene naar het andere. Ik zat nochtans goed in m’n vel, al denk ik dat ik daardoor iets te overmoedig was en overal gelijk invloog zonder aan mezelf te denken. Dat had er gewoon goed ingehakt, ik was ‘s avonds opgebrand en voelde dat ik nog een paar dagen nodig zou hebben om te herstellen.
Ik vond het daardoor ook moeilijker om in m’n positieve energie te kunnen blijven. Ik was sneller opgejaagd door dingen en kon nogal emotioneel reageren. Er zijn wel wat momenten geweest deze week dat ik best gefrustreerd was door de dingen die rond mij gebeurden. Als er dan ook eens iets niet lukte bleef ik hangen in m’n patronen, wat zowat een combo was van perfectionistisch gedrag en dingen niet durven vastpakken omdat ik vast zat met mezelf.
Donderdagavond belde ik er zowat radeloos ook even over naar m’n leidinggevende. Mijn frustraties bleven gewoon echt hangen, ik wist er even geen blijf meer mee. Dat telefoontje had wel deugd gedaan, ik kon gerustgesteld worden en de dingen al snel weer beter relativeren.
Vrijdag merkte ik dat meteen. Met de fiets onderweg naar het werk had ik ineens superveel inspiratie om een lang artikel uit te schrijven. Ik zat snel weer in een hele goede flow, heb er twee of drie uurtjes aan gewerkt om zo een draft van een 5-tal pagina’s te bekomen! Namiddag stonden er wat vergaderingen gepland, maar ik kon er nadien nog wat aan sleutelen. Om dan achteraf een heleboel foto’s en filmpjes van Ellen en Léon op te merken. Oeps, de tijd helemaal uit het oog verloren. 😅
Soit. In check-ins zoals deze valt me elke keer op hoeveel energie ik in m’n werk steek. Meer en meer besef ik hoe belangrijk ik vind wat ik doe, en waar ik ermee naartoe wil. Niet dat dat daarvoor niet het geval was, maar ik voel dat de toewijding meer en meer aan het groeien is om iets neer te zetten waar ik echt trots op kan zijn. Ik wil er ook graag mee doorzetten. Alleen blijft het gewoon een uitdagende wereld, eentje die op mijn knoppen kan duwen. En als ik er niet goed op let, me weer helemaal in m’n oude patronen kan krijgen…
Gelukkig ken ik m’n trucjes en weet ik hoe ik mezelf terug op de rails moet krijgen. De les van deze week is om ook in die momenten dat ik supergoed in m’n vel zit me ervan bewust te blijven waar m’n grenzen liggen, en niet zomaar overal op te springen. Dan zal het wel goedkomen.
Nu, los van dit alles waren er deze week ook echt wel leuke dingen. Dinsdag kroop ik even in de huid van een regisseur om alle collega’s aan te zetten om een leuk filmpje te maken. We krijgen binnenkort immers bezoek van al onze onderzoekscollega’s buiten onze groep. Dat moesten we gewoon effe helemaal in onze stijl doen. Veel taart, gaming en onnozeliteiten dus! We hebben ons goed geamuseerd ermee. Ik kijk ook al uit naar dat ontmoetingsmoment met iedereen.
Léon was deze week ook echt een genot. Het manneke zit sinds deze week bij de grote kindjes op de crèche (die is dus ook al anderhalf jaar hé)! We kregen veel filmpjes en foto’s van de crèche waarop we zagen dat hij daar echt wel op z’n plaats zit. Het was ook een hele week pyjamaweek (bednet)! Trots in zijn Pokémonpyjama. 😁
Dit weekend konden we ook veel tijd met elkaar doorbrengen. Zaterdag vertrokken we spontaan naar Maastricht waar we nog wat winkeltjes bezochten en genoten van de zon. We kwamen daar ook een groepje studenten fotografie tegen waar we nog even voor mochten poseren. Léon zat helemaal in zijn sas zo. Al die meisjes rond zijn vinger gedraaid met zijn lach, hij heeft al snel door hoe het moet! Papa weer trots gemaakt. 😄
Ach ja, alles bij elkaar is het nog wel een leuke week geweest. Genk won ook nog eens een goeie match en het ziet er echt naar uit dat dit jaar wel eens ons jaar kan worden. Léon is gelukkig, Ellen gelukkig. We hebben sinds woensdag ook weer kippen in de tuin, alles blijft er wel goed uitzien hier. Ik neem de mooie dingen mee naar volgende week en kijk ernaar uit om me op alle vlakken nog eens helemaal te kunnen geven. 🙏
Resonantiefrequentie
Ik kleed mijn wekelijkse check-ins verder in met dingen die op mijn golflengte zitten. Oftewel op mijn “resonantiefrequentie”. Ik vind het een zalige term. Het combineert de wetenschap met een abstractie van alles wat u kan interesseren of u kan raken. Vaak is dat muziek in mijn geval. Maar ik kan soms ook eens helemaal van de kaart zijn van bv. een scène van een film, een gewoon klein momentje uit m’n week of een verhaal dat ik ergens gelezen heb. Zolang het maar resoneert en mij bijblijft.
Weet ge,
Eigenlijk is het iets speciaals als ge kunt ventileren op het werk. Ik heb tal van momentjes gehad deze week dat het nodig was. M’n collega’s hebben het geweten, m’n leidinggevende. En allemaal gaven ze er gehoor aan en kon ik even bij terecht. Het is fijn en misschien ook goed om daar even bij stil te staan, want ik ben er super dankbaar voor dat ik dit kan doen. Het is ook niet vanzelfsprekend allemaal, dus vandaag maak ik er een momentje van om dit nog eens goed te koesteren. 💛
Plaats als eerste een reactie