Check-in: Goed op het gaspedaal

Deh.

Drukke week achter de rug. We pikten het werk weer op na twee weken verlof, en ik sprong maandagochtend om half 9 meteen al terug in mijn alerte zelve. Ik besefte goed wat er allemaal moest gebeuren deze week. Ik heb twee deadlines te halen nu in de komende week, dus ik moest ervoor zorgen dat het allemaal meteen goed zat.

En het is mij precies nog best goed gelukt ook! Dat verlof heeft me goed gedaan. De knop helemaal uitgezet en goed opgeladen om me nu weer te kunnen geven. Het gaat een semester worden van veel groei alweer, want maandag merkten we dat we op een paar vlakken toch een stap terug moesten zetten en herbronnen. Eigenlijk goed om zo erin te vliegen. Terug een frisse blik, ook al was het op het moment zelf misschien even veel om allemaal te verwerken.

Maar ik ben er bijzonder goed in geslaagd om het ‘s avonds elke keer een plaats te geven. Ik probeer er sinds een paar werken actief aan te werken samen met Ellen, door bewust alle afleidingen uit te zetten / aan de kant te leggen en samen eens goed stil te staan bij de dag. Dat werpt duidelijk zijn vruchten af.

Maar het was wel druk, het voelt alsof er elke avond wel iets te doen was. Maandag was het vooral bekomen van de dag. Dinsdagavond speelde Genk een derbymatch die mij natuurlijk een hele dag scherp zet, woensdagavond hadden we dan weer een gezellige avond met de schoonzus en haar vriend.

Donderdag hadden we dan onze voorlaatste gezamenlijke ouderschapsverlofdag. Helaas was het ook met sneeuwval de hele dag, waardoor we niet echt veel konden doen. Tegen de late namiddag zijn we wel nog even gaan wandelen (even, want Ellen slaagde er ‘s morgens in om haar op-één-na-kleinste teen te breken). Normaal was het ook de bedoeling om met Léon te gaan zwemmen. Maar ja, met dat weer hebben we toch maar geen onnodige verplaatsingen gedaan. We hebben nog een donderdag ook, geen probleem om het uit te stellen.

Vrijdag was het dan ‘s avonds personeelsfeest. Normaal ook altijd een legendarisch feest, al waren we deze keer ook niet superlang gebleven met Ellen haar blessure. Ach, ik heb wel goed gedanst die avond. Ik heb het de nacht op zaterdag en ‘s ochtends wel zeer stevig gevoeld met een dikke kater. Het waren duidelijk een aantal dark ‘n stormy’s teveel vrijdag. 😅

Léon zijn nachten zijn overigens nog altijd niet wat het zou moeten zijn. Maandagnacht leek het even weer helemaal goed te komen, want het kind sliep de hele nacht door. We dachten dat we weer vertrokken waren nu met het ritme van de créche. Maar ook dat veranderde al snel weer naar nachtjes waarin hij in ons bed beland.

Nee, overal het algemeen voelde de week als een rush. Nu vandaag op zondag kon ik wel weer landen met m’n beide voetjes op de grond. Rustig aangepakt, vrienden op bezoek gehad. Een hele dag muziek op de achtergrond gehad, veel gezongen met Léon. Zoals het op zondag moet zijn ook gewoon.

Komende week blijven we het gaspedaal nog even induwen. Tot donderdag. Vanaf dan toch iets meer adem pakken op het werk. Ruimte nemen ook voor inspiratie en creativiteit, wat nu wel even nodig zal zijn als we moeten herbronnen.

En voor de rest? Ik ga donderdag echt emotioneel zijn denk ik. Die laatste dag thuis met Léon wil ik er even goed van kunnen profiteren. Want het gaat toch maar pittig zijn denk ik, zo terug full-time aan de slag gaan. Voorlopig ga ik het nog met thuiswerk in de plaats doen. Kwestie van eraan te wennen, en het gemis van Léon toch nog voor een stukje te verlichten op die manier.

Sowieso zal het zal key zijn om de dagen verder aan te pakken zoals nu. Wekelijkse check-ins blijven doen hier, alle avonden eraan werken met Ellen ook zoals we nu doen. En dan komen we wel weer in een nieuwe balans terecht. Ik ben benieuwd wel. Sowieso wil ik blijven doorzetten met de podcast en de hobby’s. We zien wel hoe het zich zal vormen allemaal.

Resonantiefrequentie

Ik kleed mijn wekelijkse check-ins verder in met dingen die op mijn goflengte zitten. Oftewel op mijn “resonantiefrequentie”. Ik vind het een zalige term. Het combineert de wetenschap met een abstractie van alles wat u kan interesseren of u kan raken. Vaak is dat muziek in mijn geval. Maar ik kan soms ook eens helemaal van de kaart zijn van bv. een scène van een film, een gewoon klein momentje uit m’n week of een verhaal dat ik ergens gelezen heb. Zolang het maar resoneert en mij bijblijft.

Toch wel die nacht dat Léon wakker werd tijdens mijn shift, helaas in alle staten, helemaal in paniek. Geen idee of het van een nachtmerrie was, discomfort van zijn groei of een kiesje dat weer doorkomt. Maar geloof me, er bestaat geen beter gevoel dan een kind dat weer rustig wordt in uw armen en zijn hoofdje draait om het op uw schouders te leggen.

Direct ondersteboven ervan. Goed geslapen die nacht. 💛

Plaats als eerste een reactie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.