DEH!
En daar is ineens Chapter #03! Ik ben echt SUPERTROTS dat we met het verhaal van Jolanda weer een pareltje mogen publiceren! Wat een vrouw ook gewoon. Zij draagt het. Zij zet zich door, zij doorvoelt, zij accepteert en zij leeft. Ook al is het soms misschien nog een zoektocht, zij weet ze nodig heeft.
Nog maar 24 is ze, en toch al zoveel tegengekomen op haar pad. Zo is er één welbepaald iets geweest dat haar pad heeft gedefinieerd. Iets wat weinig mensen weten, een ziekte dat een zware lading kent in onze maatschappij. Maar zij besliste om er op haar eigen manier mee om te gaan. Zelfontplooiing en groei voorop, de ziekte dragend als een zware rugzak. Ze ziet wel wat ze aankan.
Chapter #03 vertelt het verhaal van een-naar-eigen-zeggen koppig iemand. Evenzeer een trots iemand, maar ook iemand die veel klappen te verduren kreeg. Ze zal het o.a. hebben over welke belangrijke rol andere mensen in je leven kunnen spelen. Hoe belangrijk dat klankbord is, en hoe we ze soms misschien niet als vanzelfsprekend kunnen beschouwen. Want je weet nooit wanneer je je laatste moment met iemand beleefd hebt.
Ik bewonder ze hoor, en ik hoop dat zij jou ook kan doen bewegen. Dikke merci, Jolanda 🙏💛
Plaats als eerste een reactie