Huwelijksreis Bali: Heenreis + Ubud (1/6)

Deh.

Twee jaar begot! Twee jaar heeft het geduurd eer we eindelijk op huwelijksreis konden vertrekken. Eigenlijk moeten we drie jaar tellen, gezien onze vroege boeking van de vlucht. Uiteraard stak de pandemie een stokje voor alles, maar we zijn superblij dat we hebben doorgezet. Het was een reis van vele emoties en er zijn eigenlijk weinig superlatieven die de ervaring kunnen beschrijven. Het is geworden wat we ervan verwacht hadden: geen luie vakantie maar beleven, genieten en alles voluit ervaren. En wees maar zeker dat het een ervaring was om nooit meer te vergeten. ❤️

Met heel veel plezier en heimwee schrijf ik er een 6-delige blogreeks van. Zo gedetailleerd als dat we ons kunnen herinneren! Gewoon om te kunnen nagenieten, maar sowieso ook om later alle details te kunnen herbeleven. 🙏

Klaar? Let’s go!

Laatste selfie met de ouders (en broer) voor vertrek! Ziet maar eens hoe blij ze zijn dat we ineens 2,5 weken weg zijn 😉

De heenreis

Gezien we in Frankfurt rond 11u ‘s ochtends onze vlucht hadden, boekten we al snel een overnachting dichtbij de luchthaven. In Frankfurt geraken deden we met de trein vanuit Aachen, waar we eerst nog met de auto werden afgezet door de papa.

Uiteraard hadden we er veel zin in, al zagen we toch een beetje op tegen de lange vluchten van in totaal 28u. We vlogen namelijk via Abu Dhabi en Kuala Lumpur naar Denpasar, Bali.

De eerste vlucht tot Abu Dhabi verliep vlotjes. Ik had wat boeken mee en een Nintendo 2DS met Pokémon Black, Ellen had een heel aantal boeken op haar nieuwe e-reader klaarstaan. Daarnaast konden we op de vlucht van Etihad Airways ook films kijken! Recente films zelfs die nog in onze cinema’s te zien waren. Zo keken we onderweg naar Uncharted (een film die ik al zo lang wou zien aangezien ik alle gelijknamige games heb gespeeld). Het enige vervelende op de vlucht: een slapende Chinees naast Ellen die niet goed wist hoe afstand te bewaren. 😅

Vier uur na aankomst in Abu Dhabi hadden we ‘s nachts onze vlucht naar Kuala Lumpur. In deze vlucht kregen we uiteindelijk geen plaatsen naast elkaar. Dat hadden we op voorhand ook niet gereserveerd gezien de uitzonderlijk hoge kosten ervan. We vertrouwden daardoor een beetje op de goodwill van medereizigers en hoopten in het slechtste geval op vrije plaatsen. Op het vliegtuig zag het er lang naar uit dat ik niemand naast me zou hebben, tot er een Brits koppel naast me kwam zitten. Ik zat in het midden van drie plaatsen waardoor ze me vroegen om te verplaatsen, voor mij geen probleem uiteraard. Maar toen er een zeer spontane, harde en kortzinnige “NOT A CHANCE!” klonk uit de Britse man nadat de stewardess vroeg of ze van plaats wouden wisselen voor een honeymoon koppel, had ik er al snel spijt van. Ik zat er gewoon langs terwijl hij dat zei, ongelooflijk eigenlijk hoe koud een mens kan zijn. Uiteindelijk vond de stewardess een andere oplossing vooraan in de vlucht. Gelukkig, anders had Ellen het moeten volhouden met twee jonge kinderen naast haar (en had ik na 7 uur vliegen waarschijnlijk krampen in m’n gezicht van vies naar die’e mens zitten te kijken). Toen we aankwamen bleken het trouwens de kinderen van het Britse koppel te zijn! Can you even imagine? Ik voelde me echt gedegouteerd. Soit, onderweg keken we naar The Lost City, konden we erna vrij weinig slaap vatten maar hadden we daarnaast niet te veel problemen. Buiten het feit dat er weer een kerel naast Ellen zat die met z’n mond open richting Ellen sliep. 😅 Het was haar niet gegund ocharm.

Na aankomst begon een lange waiting game: zeven uren wachten op aansluiting.

De laatste vlucht naar Denpasar, Bali was er gelukkig maar eentje van drie uur. Niet teveel op aan te merken, buiten het feit dat we echt doodmoe waren en het uur rijden van de luchthaven naar het hotel in Ubud er een beetje teveel aan was.

Aankomst in het hotel was anders wel de moeite! Er lag zelfs een superleuk kaartje van onze travelcounsellor, Katherina! We waren blij dat we er eindelijk aan konden beginnen. ❤

Dag 1: Ubud

Onze eerste dag was eigenlijk meteen al de stevigste. Op de planning stond een bezoek aan Bali Swing, Tirta Empul (tempel) en de Monkey Forest. We werden daarvoor rondgereden door een chauffeur en onze vaste Balinese gids, Gusti. Gusti is echt een topper! Ondanks z’n 42 levensjaren (NOOIT van z’n leven hadden we hem die leeftijd gegeven) konden we het echt goed met hem vinden. Én hij sprak Nederlands. Maak da mee. Verder is hij tijdens de corona-crisis ook aan het schilderen geslagen. Zijn werken kan je bekijken op zijn Instagram pagina bluewis.

Hier zie je hem langs zijn favoriet!

Omdat we een bezoek aan één van Bali’s tempels hadden gepland, waren we onze dag gestart met de zoektocht naar een Sarong. Een Sarong is, om het heel oneerbiedig uit te drukken, een soort “rok” gemaakt van Batik dat verplicht is als je een tempel binnen wilt. We kwamen aan in een supergrote kledingwinkel dat handgemaakte(!) kledingstukken van Batik verkocht. We zagen ze zelfs live aan het werk! De patronen worden er met de hand op getekend, fantastisch om te zien.

Ellen had al snel een mooie oranje gevonden, ik moest iets langer twijfelen tussen een donkerblauwe en een groene. Ik heb ze allebei verschillende keren vastgehad tot lichte onderdrukte ergernis van Gusti en Ellen. 😅 Uiteindelijk ging ik voor de groene!

Daarna bezochten we spontaan een tempel waarin een voorstelling van de “Barong-dans” zou plaatsvinden. De Barong is een heilig, mythisch leeuw-draak achtig dier. In de Barong dans heb je steevast de Barong, dat staat voor het Goede en de Rangda, dat staat voor het Kwade en dat wordt afgebeeld door een heks. In deze voorstelling hadden ze ook een verhaal verwerkt met wat humor en nog andere dieren. Supertof om eens te zien, ook de (live)-muziek was al meteen indrukwekkend. Balinezen hebben een ander gevoel voor ritme. Het was even erin komen, maar eens we het ongeveer door hadden konden we er zeker van genieten! Het schepte meteen de sfeer voor een onvergetelijke reis.

Aanschouw, de Barong!

Tijdens de autoritten tussenin leerden we trouwens ook veel bij dankzij Gusti, en maakten we kennis met de straten en gewoontes in Ubud. Zo bleek bijna elk gezin/familie haar eigen tempel te hebben. Daar deden ze vieringen en ceremonies voor eigenlijk alles wat je zoal zou kunnen vieren in het leven. Twee keer per dag brengen ze ook offers: een kleine samenstelling van plantjes en bloemetjes (soms ook vlees of snoep) met wierook dat voor hun huis of tempel werd gelegd. Dit als offer voor hun voorouders om hun te beschermen tegen kwade geesten. Elke dag opnieuw. Het was eigenlijk heel inspirerend om de mensen hun rituelen zo te zien uitoefenen. Mooi gebaar, en ook mooi hoe de mensen op die manier dicht bij zichzelf blijven.

Anyway, na de Barong dans stond Bali Swing op het programma: basically een plaats waar je kan schommelen met een mooi uitzicht. Ik zag het wel zitten om eens fijn op het gemak te kunnen schommelen… Maar ik had me toch serieus vergist.

Achteraf gezien begrijpelijk natuurlijk, maar voor mij was het net iets te veel gecommercialiseerd. Ze hadden helemaal ingespeeld op de populariteit ervan op Instagram en Tiktok. Volgens mij kregen ze daar zelfs speciaal een social media opleiding om de perfecte filmpjes te maken. Je kon er zelfs kleding huren om echt de allerbeste foto’s te maken. Waanzin eigenlijk, al is dat zakengewijs natuurlijk goed gezien. Ze deden het ook echt goed, ik was er ook wel van onder de indruk. De ene toerist na de andere klom op de schommel, en voor de iets specialere schommels (want ze hadden er natuurlijk een tiental verschillende) betaalde je iets meer toegang. De enthousiaste kreet “Bali Swing GOOOO” van alle medewerkers wanneer ze iemand lanceerden staat bovendien ook nog in m’n geheugen gegrift!

Daarna reden we meteen door voor een bezoek aan Tirta Empul, een tempel nabij een bron met heilig water.

Tirta Empul was echt supermooi. Vele mensen kwamen daar speciaal naartoe om zich te reinigen met het heilig water. Dat wil dus zeggen met een hele groep het water in en aan de offsprings met het hoofd onder de bron kruipen. We waren er best van onder de indruk, want het waren zeker niet alleen Balinezen die dat deden.

Het middageten bestond natuurlijk uit Nasi Goreng, zoals we zo vaak hebben gegeten in Bali! Altijd geserveerd met kroepoek, saté’s en een gebakken eitje. Superlekker, zoals ge ze hier in België uiteraard niet kunt nadoen!

Ook stopten we nog even in een koffiekwekerij. Het was erg verrijkkend om tussen de koffieplanten te wandelen en zomaar hier en daar eens een besje te plukken. Gusti profiteerde er zelf ook van en leerde ons hoe koffiebonen in de bessen eruit zagen.

We maakten ook kennis met het dier dat zorgt voor de allerduurste koffie ter wereld: de Luwak. Koffie gemaakt van kak! De koffie haalt z’n smaak doordat er een welbepaalde stofuitwisseling gebeurd in het maag-darmkanaal van het beestje. De bonen zelf worden niet verwerkt, waardoor het mee wordt uitgeworpen. Bij uitscheiding worden de uitwerpselen verder behandeld door de bevolking (gekookt en platgestampt) om tot de koffie te komen. Ik heb ’em geproefd, en het is echt lekker hoor! We konden verder ook een heel aantal andere koffiesmaken proeven die daar gemaakt werden. De lekkerste ervan was een koffie op basis van avocado’s, dat smaakte een beetje verrassend naar karamel.

Ziehier, de uitwerpselen van de Luwak. Je ziet zo de bonen erin!

Ten slotte kwamen we aan voor een wandeling in Monkey Forest, maar eens we aan de ingang stonden werd duidelijk dat we net na sluitingstijd waren aangekomen. Jammer natuurlijk, maar gezien we nog steeds doodmoe waren, waren we blij dat we eindelijk tot rust konden komen. We hebben zelfs niet meer gegeten ‘s avonds. Rond 8u vielen we allebei als een roos in slaap!

Dag 2: Cycling tour Ubud

Dag 2 stond volledig in het teken van fietsen! Ook daar keek ik echt naar uit, ik vind het wel leuk om activiteiten te doen met iets meer avontuur dan gewone bezoekjes. Ik kon zo ook eens eindelijk m’n harnas aandoen voor de GoPro. Men and their toys zeggen ze wel eens. Awel, in mijn geval helemaal waar! 😁

Fietsen deden we gelukkig enkel downhill. We werden met de auto gebracht naar het verzamelpunt op de vulkaan waar normaal dagelijks vele toeristen vertrekken. Alleen die dag waren wij de enige: een speciaal arrangement voor ons als honeymooners! Supertof, ik had er meteen al meer zin in. Op de vulkaan (waar ik trouwens ook écht fan van ben geworden) stonden drie mountainbikes op ons te wachten. Twee voor ons en eentje voor de gids. Ellen had tijdens het fietsen wat problemen met haar ketting waardoor we een paar keren moesten stoppen. Op zich niet erg want zo hadden we telkens een heel mooi uitzicht! We reden fijn door de jungle en langs enkele mooie rijstterrassen.

Het leukste moment was dat we tijdens een rit in de jungle uitkwamen op een lokale palmboomkwekerij. Daar werden ze gekweekt om palmsuiker te verzamelen. Onze gids ging even een praatje maken waarna we zelf ook heel spontaan en supervriendelijk werden verwelkomd door een man van middelbare leeftijd. De mama ervan was druk bezig in een hutje met poetsen terwijl de papa (van 83j!!!) buiten op zijn knieën hard zat te werken met palmbladeren in zijn handen. We werden verder begeleid naar een tafeltje nadat we bij de zus zagen dat ze net rijstpannenkoeken (Laklak) aan het maken waren. Zonder dat we het zelfs moesten vragen boden ze het zelf aan zodat we nog geen tien minuten later konden genieten van een 8-tal rijstpannenkoeken. We kregen bovendien ook hun lekkere palmsuiker aangeboden, dat zowel voor op de pannenkoeken als de koffie kon dienen. En echt, het waren één van de lekkerste pannenkoeken die ik al gegeten heb. De beleving was ook gewoon super. Zo spontaan, zo vriendelijk, en zo’n hartelijke en gelukkige mensen terwijl ze zo simpel leven. Heerlijk, daar hebben we echt van genoten. Ik moet ook zeggen, zo in de jungle leven tussen de zelf gekweekte palmbomen… Ik zou het nog overwegen!

Daarna fietsten we nog door de woonwijkjes van Ubud. Helaas was de batterij van m’n GoPro leeg, had ik geen reserve mee en hebben we er ook geen foto’s meer gemaakt. Maar geloof me maar dat we diep gecharmeerd waren om in die kleine straatjes te fietsen omringd door alle mooie tempels die Ubud te bieden heeft.

Voor de rest stond er die dag niets meer gepland. Aangekomen in het hotel genoten we nog even van het zwembad en maakten we de beslissing om ‘s avonds te gaan eten in een zaak dat Gusti ons has aangeraden. Hij had er ook één van zijn schilderijen hangen. We bestelden er allebei spring rolls en suuuperlekkere kipburgers en genoten nog van een paar lekkere cocktails. Daarna sloten we dag twee af met opnieuw op een vroeg uur te gaan slapen… De jetlag zat er nog wel wat in.


Dat was dus deel één! Een hele boterham hé? 😊 Ik heb er enorm van genoten, maar ik moet ook toegeven dat ik in de eerste dagen wel wat heimwee heb gehad. Ik heb ontdekt dat ik een echte huismus ben, ik had het moeilijk om het hier zo “onbewaakt” achter te laten. Gelukkig hadden we de schoonouders die regelmatig eens kwamen kijken, dus dat hielp wel. Ik was ook dagelijks het nieuws rond KRC Genk in de gaten aan het houden via blauwwit.be. Aly Samatta stond op het punt terug te keren naar Genk, en ik moest het allemaal missen. Ik zou alle matchen gezien hebben want ervoor opblijven tot 2u in de nacht, dat deed ik. Tot ik erachter kwam dat we in Bali geen rechten hadden op de beelden. Bummer.

In Ubud hebben we uiteindelijk vier dagen overnacht, dus het volgende deel zal de twee laatste dagen in Ubud beschrijven. Ik zet er ook de beleving op de glamping van Sang Giri in. Daar waar ik één van de mooiste ervaringen beleefde. Midden in de jungle op de vulkaan met een prachtig uitzicht… Ik voel het al weer opkomen allemaal. Maar dat allemaal is voor deel 2!

Afsluiten doen we met enkele fantastische mensen hun welverdiende tag geven!

  • Onze travelcounsellor Katherina. Zonder Katherina was het echt nooit gelukt! Hoe zij mee heeft doorgezet in die drie jaren van onduidelijkheid… Echt top, we hadden ons geen betere kunnen wensen! Merci, Katherina! Ga zeker eens een kijkje nemen op haar Facebook-pagina en contacteer haar zeker eens als je je volgende reis plant! ❤
  • Onze Nederlandstalige gids, Gusti! Matur Suksma (dankjewel) Gusti, het was heerlijk om naar jou te luisteren tijdens onze reis! Bekijk zeker eens zijn werken op Instagram, of contacteer hem gewoon als je in Bali bent.

5 reacties op “Huwelijksreis Bali: Heenreis + Ubud (1/6)

  1. Zalig om mee te lezen en te beleven! Word zo helemaal meegezogen in jullie verhaal en waan me zelf een beetje in Bali! Heerlijk, bedankt!

  2. Wat super tof om dit zo uitgebreid te beschrijven! Ik geniet met jullie mee. Lang op gewacht maar een ervaring die jullie nooit meer afgepakt kan worden. Ik kijk uit naar de rest (al wat gevolgd op FB natuurlijk, heel tof)

Laat een antwoord achter aan Zo simpel is dan geluk Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.