Balans vinden

Deh!

‘t is stilaan teruggekomen, de schrijfgoesting. Het zijn zware weken geweest, ik verloor alle goesting om te schrijven. Ik had te veel aan mijn hoofd, stelde me op een gegeven moment ook de vraag waarom ik met dat schrijven bezig was. Het moest even niet meer, het was allemaal teveel. Social media was daar ook een deel van. Ik had even genoeg van dat eindeloze tijdsverlies in het gescroll. Ik haalde er geen plezier uit en ik merkte op dat ik het vooral als uitweg gebruikte om de confrontatie met mezelf uit de weg te gaan. Nu probeer ik iets meer back to basics te gaan. Niets moet, alles mag. Het was dringend tijd om de rust te laten wederkeren.

Alles dichtgooien heeft me wel goed gedaan, heeft mij ook de kans gegeven om wat te herbronnen. Ik pakte o.a. het gamen en de kaarten terug op. Dat bezorgde me meer rust en een veilig gevoel. Ik had het nodig de voorbije weken.

De balans vinden is nog een uitdaging. Stap voor stap zoek ik nog even wat mij uitkomt en waar ik mij het beste bij voel. Het zal een uitdaging zijn om dat op een manier te doen waarbij ik het vooral “laat gebeuren” allemaal. Ik pieker nogal, ik denk teveel na bij simpele zaken waar niet over nagedacht moeten worden. Oude overlevingspatronen nemen nog vaak de bovenhand, ook al is dat niet nodig.

Het schommelt. Soms is het vaag, is het ruis, andere keren is het dan weer helderder.

Doel?

“Impact hebben”, ‘t is iets wat ik vaker gezegd heb. In héél m’n persoonlijk ontwikkelingsproces is dat zowat één van de leidraden geweest. Met mijn verhalen en belevenissen andere mensen boeien. Zij het via het schrijven, via ooit een boek te publiceren of talks. Ik ging nogal wild in al die ideeën, misschien zelfs te wild.

Ik stelde het serieus in vraag de voorbije weken. Is dat allemaal wel nodig? Ik merkte op dat ik het mezelf vooral moeilijke maakte. Ik vond daar weer een bron om me terug die drukte in te doen schieten, hoe gek dat ook mag klinken. Preken om rust & kwetsbaarheid terwijl ge eigenlijk zelf allesbehalve rust neemt en van uzelf zit weg te lopen.

De conclusie is dan ook weer raar, want het is nog steeds wel iets waar ik mee wil doorzetten. De dromen zijn er nog (echt letterlijk). Ik heb gewoon nog werk aan de manier waarop. Zonder teveel stress, zonder teveel zenuwen, zonder teveel druk die ik mezelf onnodig op leg.

Een laatste opleiding welsprekendheid heeft me daar ook duidelijkheid in gebracht. Ik mocht één van mijn laatste blogs voordragen voor een select groepje. Ik twijfelde eerst nog om zelfs naar de opleiding te gaan gezien ik niet goed in m’n vel zat, maar achteraf gezien ben ik echt blij dat ik geweest ben. Vol zenuwen stond ik daar. Met een klein hartje ging ik ook terug zitten na afloop. En toch was het goed, héél goed. Achteraf vond ik mezelf (ok, kuchkuch!) heel goed. Werkpuntjes, oké, ik babbel nog te snel (ook weer uit schrik voor confrontatie), moet rustig aan doen maar het zat goed. Ik droom er stiekem altijd van dat zo’n boodschap moet aankomen. Dat deed het ook, nu geniet ik er alleen maar van.

Ik vind stilaan terug de energie om aan die leuke dingetjes te denken. Ik begin eindelijk het gevoel te krijgen dat ik op vlak van confrontatie, herstel en verwerking alles onder de loep heb genomen. Er resten nog stappen om ermee om te gaan, oké, maar ik voel dat ik er bijna ben. ‘t Is een hele miserie & die miserie zal nog wel af en toe eens terugkomen. Maar echt, echt waar. Ik krijg een beetje de krop in de keel als ik mezelf voorstel hoe ik straks ongeremd mezelf kan zijn en vooral mezelf kan zijn op een podium om anderen iets bij te brengen.

Dusja, het zit er allemaal nog. Alle ingrediënten, parameters van mezelf zijn bekend en zitten nu in één grote kookpot. Nu is het nog de kwestie om een goede balans van al die ingrediënten te vinden in een lekker recept. Om er dan ook een gezonde discipline aan te koppelen.

Soit, komt wel goed.

Over een week zijn we trouwens aan het werk in ons nieuwe huis. Met grote ogen kijk ik ernaar uit. ‘t Is een cliché misschien, maar het voelt letterlijk als een nieuw begin.

Een nieuw begin dat écht waar op het juiste moment komt.

10 reacties op “Balans vinden

  1. Als het even allemaal te veel wordt, moet je terug naar de essentie, en dan voel je al snel aan wat je mist/écht nodig hebt. Fijn dat je hier terug schrijft; ik merk dat het je goed doet!
    Volg je dromen, en dat impact hebben, dat doe je zeker :-).
    Succes met de ‘nieuwe start’; ik wens het je van harte toe!

  2. Recupereren van zware periodes is altijd een beetje als zwemmen tegen de stroom in. Das heel lastig en ik heb er alle respect voor! Keep going en op een dag komt ge er wel. En een nieuw begin op het juiste moment kan enorm veel deugd doen. Respect voor jou!

Laat een antwoord achter aan Robin Schrijvers Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.