Endure and survive

Deh.

Ik sla een grote zucht met hieraan te beginnen. Weinig zin om terug in het gevoel te duiken. Er is vanalles gaande in m’n hoofd, te veel om te dragen op het moment. Waarvoor doe ik het allemaal nog?

Ruis is het, alleen maar ruis. Ik zit in een vat gevuld met vaagheid waar ik me nergens aan kan vastklampen. Objectief kan ik het nog wel benoemen. Een lastig ontwikkelingsproces, het overlijden van de opa, een bijhorende geëscaleerde familieruzie, nieuwe verhuisvertragingen. Waar stopt het eigenlijk? Het blijft maar komen. Raakt het me zelfs nog?

Leeg, op, levensloos. Motivatie en levenslust kosten me té veel energie. Zelfs de woorden om alles te beschrijven blijven me zoek.

Het gaat niet goed. En toch zal het weer doorzetten worden. Afgesloten van prikkels, externe inputs die me nog meer van de wijs willen brengen. Stap voor stap de opgekropte potjes van miserie weer openen. Vallen en opstaan. Of de tegenslag nu verdiend is of niet.

Zucht.

Ik heb zin om uit te barsten, maar m’n muren blijven hoog. Doorzetten, het lang gekende automatisme, blijft de “veiligste” optie.

Ik zie er alleen maar van af.

18 reacties op “Endure and survive

  1. Eerst en vooral gecondoleerd met het verlies van je opa.
    Kan niet gemakkelijk zijn in volle 4de corona golf crisis, sterkte voor jou en je vrouw.

    Verder, je bent niet alleen die op dit moment meerdere ballen in de lucht gejongleerd moet zien te houden…
    Wat ik kan zeggen is het volgende :

    Captain : “Status report”.
    Ensign : “Shields holding at 100%, sir”
    Captain : “Ready all weapons, fire at will !”

    Je snapt me wel denk ik 😉

  2. Ik miste de weekoverzichten al en toen zag ik je bericht op instagram. Gecondoleerd met je opa! Heel veel hartjes voor jullie. En neem de tijd zou ik zeggen, het klinkt alsof je enorm veel op je bord hebt nu. Dat vraagt nogal veel. En de rest komt wel weer.

  3. Och, niet leuk om deze post te lezen… Veel sterkte met het verlies van je opa! Dat, en alles daarrond, kost al zo veel energie, dan kan je al de rest wel missen.
    Goed dat je aanvoelt dat prikkels vermijden al een beetje hulp biedt, en ook krachtig dat je durft uitspreken dat het even niet gaat. Alles komt goed, altijd, en herstel gaat nooit in één rechte lijn naar boven.
    Heel veel knuffels van hieruit!

  4. Nogmaals nen dikke knuffel op afstand. Zoals velen voor me al zeiden: tis dapper dat je kan zeggen dat je niet oke bent en het moeilijk gaat. Daar is kracht voor nodig die niet iedereen heeft. Take care Robin!

Laat een antwoord achter aan Annelies Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.