Welsprekendheid: klank naar voren brengen

Deh!

Weer een nieuw inzicht. Ik schrijf dit vrij laat op een dinsdagavond. Rechtstreeks het eerste wat ik doe na een cursus welsprekendheid te volgen via mijn vrijwilligerswerk voor het huisvandeMens. We zaten in een klein gezellig groepje in het huis van Genk. Héél leerrijk, heel interessant, superveel inzichten vergaard. Waaronder dus eentje die onder mijn bewustzijn altijd aanwezig was: een soort ingetogenheid in het spreken.

Waarom die cursus?

Die cursus vond ik allereerst sowieso al interessant om te volgen. Ik ben mezelf heel erg bewust aan het trainen in het beter presenteren en spreken voor een groep. Niet omdat ik vind dat ik dat slecht doe, wel omdat ik gewoon nóg beter wil worden erin.

Voor het werk heb ik ondertussen een cursus storytelling achter de rug (op academisch niveau) en is er binnenkort nóg een cursus storytelling, eerder op praktijk-wetenschappelijk vlak. Op persoonlijk vlak probeer ik mezelf dan weer te trainen door bewust bezig te zijn met mijn uitstraling en charisma. Welsprekendheid hoort daar dus ook bij.

Dat allemaal voor zowel op professioneel vlak, als voor dat nieuw persoonlijk pad wat ik aan het bewandelen ben. Ik schrijf hier blogs over kwetsbaarheid, burn-out, trauma en vind het belangrijk om die verhalen naar buiten te brengen. Ik ben zo ook aan het toewerken tot spreeksessies rond die thema’s. Vooral via het huisvandeMens, maar later hopelijk ook op grotere platformen. Ik zie mezelf nog podcasts maken over kwetsbare thema’s, en als ik echt hélemaal wild ga in m’n gedachten en dromen zal er ooit misschien een TED-talk komen. Al ligt dat nog ver weg natuurlijk. Stap voor stap eerst!

Inzichten uit welsprekendheid

Beginnen doe ik alvast bij welsprekendheid. Één van mijn grootste werkpunten vind ik articulatie & tempo van spreken. Als ik nl. enthousiast word en te zeer in m’n auto-pilot modus zit loop ik (desastreuze) gevoelens uit de weg. En dat doe ik dan door een soort van spraakwaterval te zijn tijdens het spreken. Géén pauzes, gewoon blijven babbelen zodat die kwetsbaarheid vooral niet voelbaar is. Het gebrek aan articulatie hoort daar ook bij omdat ik mezelf nogal voorbij steek in snelheid en daardoor ook woorden inslik. Presenteren is soms ook een beetje overleven voor mij.

Ge zou u kunnen afvragen maar waarom presenteert ge dan nog in godsnaam? Mja, terechte vraag. Maar dus vooral omdat overleven hier een trauma-reactie is, iets wat niet ik is. Iets wat niet in lijn ligt met mijn dromen en motivatie om die verhalen dus écht naar buiten te brengen. Afzien verandert dan in het aangaan van het gevecht.

Maar dat gevecht is soms dus een heuse strijd. Soms heb ik zelfs niet door dat ik een gevecht aan het voeren ben. Soms ben ik, ook in doodgewone gesprekken, bang om mezelf naar voren te brengen. Mezelf duidelijk te maken naar anderen omdat er een angst in mij leeft om niet goed genoeg bevonden te worden, of zelfs gezien te worden. Het gedacht van ineens in de kijker te staan maakt me bang, en dan compenseer ik dat door vrij voorzichtig mijn woorden naar buiten te brengen. Als ik het al doe zelfs, want ik durf me ook wel gewoon eens op de achtergrond te houden als de angst mij helemaal in zijn greep heeft.

Ik leerde tijdens de opleiding welsprekendheid die angst benoemen. Ik leerde dat ik moeite heb met klank naar voren te brengen. Ik zeg wel dingen, maar dat gaat gepaard met een voorzichtigheid in uitspreken. Ik laat me op dat vlak nog teveel leiden door een angst, dat er niet hoeft te zijn.

Toen ik tijdens de opleiding toegaf dat ik daar last mee heb & dat vooral als werkpunt zag voor de volgende sessie, benadrukte ik ook al mijn bedenkingen dat dat wel eens met zelfvertrouwen te maken kon hebben. Ik voelde de droevigheid opkomen, ik voelde de angst zitten. In de build-up van de feedback dat er wel diepere pijnen naar boven zouden kunnen komen als ik me daarop zou focussen, wist ik meteen dat het met mijn chronische trauma te maken had.

Dat was wel even heftig.

brown dried leaves on sand

Groeien

Ik vind het lastig, maar dit is evenzeer een uitdaging op het pad om verder te groeien. In het dagdagelijkse zal dit weer iets worden om op te focussen, om te voelen hoe ik mezelf soms nog inhoud in het spreken. Het zal een uitdaging worden om dat gevecht aan te gaan en erdoor te breken. Maar tegelijk weet ik dat het de moeite waard zal zijn.

Als ik straks voor een groep spreek over die kwetsbare thema’s wil ik gevoel brengen. Wil ik passie brengen en wil ik nagels op de kop slaan & het herkenbaar maken voor iedereen. Wil ik de juiste snaren raken bij de mensen. Wil ik die meelevendheid creëren.

Want kwetsbaarheid moet je voelen, burn-outs moet je je gevoelsmatig kunnen inbeelden om te wéten wat het is. Een chronische trauma wil je je niet voorstellen, maar wil ik evenzeer brengen mét het gevoel wat erachter zit. Want alleen zo wordt het duidelijk, alleen zo doet ge de mensen later herinneren aan hetgeen wat ge verteld hebt.

Daar wil ik geraken. Dat maakt het de moeite waard. Daarom wil ik blijven vechten, de strijd blijven aangaan. Het gedacht van óók hieruit te breken wakkert het vuur weer aan en zal straks weer zorgen voor een nog hevigere wervelwind.

Dit is een proces, en we”ll get there. By feeling it, by acknowledging it. By overcoming it, by beating the sh*t out of it.

Man Met Vuurwerk

14 reacties op “Welsprekendheid: klank naar voren brengen

  1. “En dat doe ik dan door een soort van spraakwaterval te zijn tijdens het spreken. Géén pauzes, gewoon blijven babbelen zodat die kwetsbaarheid vooral niet voelbaar is.” Dit. Dit had ik gisteren, tijdens de intake bij mijn psycholoog. Ik blééf maar kletsen! Ik zei op een gegeven moment ook dat ik merkte heel erg vol energie te zitten. Niet omdat ik me niet op mijn gemak voelde bij haar (want dat deed ik gelukkig wel!), maar ik denk inderdaad dus omdat ik op die manier niet de emoties hoefde te voelen (of tonen) die hoorden bij wat ik aan het vertellen was? Dat realiseerde ik me gisteren niet, maar nu wel door jouw schrijfsel. Dankjewel!!! En wat tof dat je dit doel voor ogen hebt en daar nu al zo mee bezig bent, op zo’n leerzame en positieve manier. Super leuk! Mijn gevoel zegt dat dit jou heel erg ligt en dat je er hon-derd procent gaat komen als je ervoor blijft gaan. Ik zou tegen die tijd in ieder geval graag een talk van je horen of bijwonen! Liefs!

    1. Ah Stel, merci voor je reactie 🙂 Heel fijn om te lezen dat je hier iets uit kan leren! Ik kwam er zelf ook gisteren pas achter, heb dat nooit echt kunnen benoemen tijdens sessies bij m’n psycholoog.

      En merci voor je complimentjes. Het is nog effe ondergaan, maar dat komt wel weer goed op termijn 🙂

  2. Wat interessant om te lezen over je ervaring met de cursus. Het klinkt alsof je al veel geleerd hebt en dat ook in volgende sessies weer kunt toepassen. Vaak maak je tijdens dit soort trainingen iedere keer kleine stapjes waardoor het lijkt alsof je niet echt vooruit komt, maar ik durf te wedden dat je na een paar keer écht verschil merkt als je terug denkt aan de eerste sessie. Succes!

    1. Dankjewel Linda! Exact, zo denk ik er ook over 🙂 Ik kan er alleen maar uit leren! En al meteen zo’n boodschap meenemen uit de eerste sessie… Ik denk dat dat ook al een goede les is idd 🙂

  3. Ik ben 99,99% zeker dat jij ooit een TED talk gaat doen en dan ga ik luisteren 🙂
    Die spraakwaterval vind ik herkenbaar en tegelijk heb ik soms net erg veel moeite om mezelf mondeling goed uit te drukken. Ik ben me er dan heel bewust van ook dat ik aan het sukkelen ben en dat helpt dan ook niet natuurlijk.
    Lijkt me alleszins een interessante cursus! Tof dat je die kon volgen.

    1. Nee haha idd, als er dan een molen in gang treedt dat u daarop wijst is’t verloren 😅 Ook herkenbaar idd. Merci trouwens, vind het fijn dat je dat zegt! Ik ben er stiekem ook quasi zeker van dat ik dat ooit gewoon ga doen maar ja da’s ook raar om te zeggen ergens omdat ik weet dat dat nu nog niet kan :p

      En zeker een interessante cursus! Af en toe wel eens uit de comfort zone treden maar ge leert er alleen maar uit 🙂

  4. Ik herken hier bizar veel in. Soms een spraakwaterval zijn of soms net teruggetrokken in pakweg een vergadering. En de energie die dat kost… Fijn dat je er met dergelijke cursussen aan kan werken, misschien moet ik dat ook maar eens doen.

    1. Uhu. Ja, ik ben me er alleszins al iets bewuster van geworden!

      En ‘t is wel een aanrader idd. Kan wel eens confronterend zijn en zorgen voor steps out of the comfort zone, maar dat is het echt wel waard allemaal 🙂

  5. Wat een bijzondere post, Robin. Het is toevallig en thema waar ik de laatste tijd ook mee bezig ben geweest, maar dan op een andere manier: ik had een gesprek over hoe je muziek maakt en hoe dat vaak passend is bij hoe je je voelt, maar ook hoe je bent. Voor mij niets nieuws als muziektherapeut natuurlijk, maar toen kwam het gesprek ook op je spreekstem (en daar zie ik dus die overlap ;)) en hoe bijvoorbeeld mijn vioolleraar hetzelfde spreekt als hoe hij speelt op zijn viool. Ik had daar nooit echt bij stil gestaan, maar daar zit dus echt een grote overeenkomst in. Vond ik echt bijzonder en ik wil er zeker nog eens meer over lezen en leren.

Laat een antwoord achter aan Anne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.