Weekoverzicht W39

Deh!

Het was een lastige week. Woensdag kreeg ik weer een zware klap na m’n therapie en dat zindert nog na. Ook wel een paar hoogtepuntjes: ik zette een stap uit de comfort zone, ik schilderde (ja, geen zever, ik kan het nauwelijks zelf geloven) EN IK WAS FREAKING TE GAST IN EEN PODCAST?!

Dusja, schommelingen! But hey, that’s life. So let’s go!

Maandag was het een vermoeiende dag waarin veel van die kleine dingetjes fout liepen precies. ‘s Morgens begon nochtans goed toen ik goed op tijd was voor een doctoral school (opleiding) rond storytelling. Die viel ook echt goed mee! Maar in de middag moest ik mij enorm haasten gezien de opleiding wat uitliep. Ik fixte mij nog snel snel iets te eten en vertrok snel om op tijd te zijn voor een lunchwandeling met een collega vrijwilliger. Supergezellige, deugddoende babbel gehad wel! ‘t Is een toffe madame.

Eens terug op het werk had ik al snel weer een online meeting die ook weer superdruk aanvoelde. Daarna nog een presentatie grondig voorbereid om thuis echt lui in de zetel te vallen. Ik had weinig geslapen de nacht voordien, dat moest ik ‘s avonds precies weer inhalen.

Dinsdag bereidde ik de presentatie verder voor die we in de vroege namiddag gaven in het kader van een nieuw project. Blij dat dat goed is gegaan! Ik vond het wel een spannend moment, eigenlijk ook een step out of the comfort zone. Met dit project bevind ik mij in een heel andere context, heb ik een ander soort van mensen tegenover me zitten. Kritischere mensen vooral! Dat vind ik wel goed, maar dat maakt het dus ook wel spannender om zo’n presentatie te geven. Deze keer had ik wel een klein luchtig grapje klaarstaan toen het mijn beurt was. Het ijs was daarmee al snel gebroken!

Namiddag was het tijd om bij te benen met al het andere werk waar ik al even geen ruimte meer voor kon maken. Tegen dat het tijd was om naar huis te gaan dacht ik ook nog even iets snel af te werken. Zoals zo vaak werd dat weer een uur langer werken en was ik dus onbewust weer later thuis.

Geen man overboord though, Ellen was trainen & ik kon nog snel twee toertjes gaan lopen. Het was de eerste keer lopen na een week te rusten met een pijnlijke teen. En wat ging dat goed!

Nadien was ik wel zodanig moe dat ik nergens nog zin in had. Kent ge dat? Zo in uw zetel liggen en zelfs uw glas water grijpen voelt als de grootste inspanning ter wereld. Drie keer liep ik ook een berg afwas voorbij in de keuken. Drie keer had ik daar geen zin in en dacht ik F*CK IT, not today!

Woensdagochtend had ik daar vooral spijt van, want ik haat een niet-opgeruimde keuken als ik m’n boterhammen voor de dag moet smeren. UGH, soms haat ik mezelf.

Voor de rest was het ook maar een blerghdag. Ik schreef de nacht ervoor ook in een opwelling een blog om wat dingen los te laten waardoor ik woensdag wat slaaptekort had. ‘s Morgens door de hevige regen moeten fietsen had ook weinig positieve bijdragen daaraan. En dan namiddag er nog eens door fietsen gezien ik nog eens een afspraak had bij de psycholoog. De vorige keer zeiden we nog dat we misschien eens een wandeling moesten doen. Mja, dat ging dus niet door!

Ik heb wel afgezien. Enorm afgezien. Ik ben heel diep gevallen, werd hard geconfronteerd. Het was weer zo’n gesprek dat echt nodig was om me met de voetjes op de grond te zetten. ‘s Avonds thuis met Ellen is alles eruit gekomen. Ik voelde me echt radeloos, hulpeloos tot in de hyperventilatie aan toe die avond. Eigenlijk echt niet gezond, alsof er die dag een leeuw van emoties was opgesloten in een kast die er die avond uit kon ontsnappen.

Dit is echt moeilijk, dit blijft een moeilijk proces. Er zo aan terugdenken raakt mij ook nog wel, doet mij ook weer even beseffen dat het nog een lang, lang gevecht zal zijn.

‘s Avonds volgde ik trouwens nog een webcast over iets dat nauw aansloot bij een van m’n onderzoeken. Het was er eentje vanuit Stanford University. Helemaal dul geslagen met formules! Maar het was wel superinteressant, ik haalde er veel inzichten uit om verder toe te passen in m’n Explainable AI onderzoek!

Dit was nog één van de simpelere slides.

Donderdagochtend voelde ik me verder ook best belabberd. Ik had een vervelende meeting opstaan waar ik wat stressy over was, dat hielp niet echt. Na die meeting heb ik de draad wel weer kunnen oppikken. Eindelijk kreeg ik de zorgen opzij voor de voetbal!

Want yesyes, ‘s avonds speelde Genk thuis tegen Dinamo Zagreb. Zo’n Europa League match waarin ge al flipt bij elke pass die er in de ruimte wordt gegeven. Voor Europa league matchen heb ik een abonnement met de schoonpapa, en zitten we voor de verandering in de 2de ring (normaal altijd paraat in staantribune).

Uiteindelijk was het vooral flippen in dat eerste halfuur. Daarna was onze boot een beetje aan het zinken geslagen, tegenslag kwam uit alle hoeken. Net voor de rust kregen we de 0-2 op een penalty tegen, en in de 2de helft maakte onze keeper nog een gigantische inschattingsfout. 0-3 verloren, met een blergh gevoel en met veel sad music in de achtergrond reed ik ‘s avonds terug naar Hasselt.

Vrijdag werkte ik dan weer een half dagje, en had ik daarna nog maar één focus. Die podcastrelease! Ongelooflijk eigenlijk dat dat echt gebeurd is! Ik ben zo trots op mezelf! Ik kijk eigenlijk echt blij terug naar wat ik daar allemaal verteld heb.

Maar, eerlijk is eerlijk, ik zit nog in herstel. En dat riep ook nog steeds hele diepe angsten op in een week waar ik het sowieso al wat moeilijker in had. Ik hield daar dus ook een fameuze (kwetsbaarheids)kater aan over. Gelukkig ben ik er wel in geslaagd om dat goed te verwerken vrijdag door veel te babbelen met iedereen en rust te zoeken door te gaan wandelen.

Normaal ging ik ‘s avonds nog op café met collega’s, maar daar was ik uiteindelijk niet echt voor in de mood. Ik had nood aan meer verwerking en zelfzorg, dus werd het een gezellige, deugddoende zetelavond met Ellen in de plaats waarin we ook samen nog eens naar die podcastaflevering luisterden. Ik vond het ook wel belangrijk wat zij ervan vond, want zo’n uitspraak zoals “er is genoeg Robin voor iedereen” klinkt toch wat anders in een podcast dan dat ge zoiets tegen uw vrienden zegt. Ze kon ermee lachen, maar plaatste toch nog even een gepaste mededeling op haar Instagram 😅

Om nadien helemaal tot rust te komen na die pittige week deden we samen zelfs nog een meditatie.

En om hélemaal voor zelfzorg te kiezen wou ik daarna nog even Rocket League spelen maar moest dat spel (OFFCOURSE) weer geüpdatet worden. Dus begon ik terwijl muziek te luisteren, waardoor ik eigenlijk nooit ben beginnen spelen en verder heb gescrolld door heerlijke nieuwe muziek. En awel, echt waar, ik heb er hard van genoten!

Zoveel dingen die me deugd gedaan hebben terwijl ik het toch erg lastig had de voorbije dagen… Wat een dag!

No description available.

Zaterdag was het best druk. ‘s Morgens was ik vrij vroeg uit de veren voor een ontmoetingsmoment met de Limburgse vrijwilligers bij alle huizen van de Mens. Ik had me ingeschreven voor een workshop en de lunch achteraf.

De workshop was eigenlijk nog best leuk! Ik kreeg wel vluchtneigingen toen ik merkte dat ik zo goed als de enige twintiger was tussen allemaal 60 plussers (zware vluchtneigingen), maar het waren uiteindelijk nog fijne mensen (en ze bleken ook niet allemaal 60 plussers te zijn). M’n vluchtneigingen werden dan weer opnieuw opgeroepen toen bleek dat het een workshop schilderen zou zijn.

Awel, geen zever eh. Maar ik heb dus echt niks met kunst. Ik ben niet creatief aangelegd (laat staan opgeleid) en er is een reden dat ik met computers werk i.p.v. met mijn twee linkerhanden. Ik stond op een gegeven moment echt op het punt om een excuus uit te halen en te zeggen van nee mannekes, dit zal het niet worden vandaag.

Maar ik heb doorgezet en uiteindelijk vond ik het nog wel leuk! Met de grote groep was het de bedoeling dat we 9 kleine canvasjes zouden combineren tot een groot geheel. Gezien het een “ontmoeting” was en we allemaal verbonden zijn met de huizen van de Mens, moesten we niet ver zoeken naar het thema (ontmoeten en verbinding, ha!). Ik besef het misschien nog niet goed maar ik heb dus ook een verfborstel vastgehad. What the hell eigenlijk.

Mijn leukste moment was daar vooral toen ik in een supervisory rol moest kruipen en m’n groepsleden in de gaten moest houden of ze alles wel juist deden. Daar ben ik dan wel weer voor opgeleid!

Na al die bizarre schilderervaringen was het tijd voor de lunch. Maar die bleek dan ineens nog tot 16u (!) te duren, terwijl ik eerder dacht aan 13u-14u. Net iets teveel van het goede, dus ben ik na het voorgerechtje naar huis gegaan.

Ik moest ook op tijd thuis zijn want de schoonpa verjaarde. We reden tot Peer voor een gezellig familiemoment en vooral veel dartspelletjes (want dat doen we daar altijd). De vorige keer verloor ik 10-0 van die man, maar deze keer waren we toch met z’n drieën (ook de schoonbroer!) meer aan elkaar gewaagd!

Ondanks alle drukte was zaterdag ook weer een leuke dag, waarin ik éxtra veel aan zelfzorg heb kunnen denken. Af en toe eens afzonderen, tot rust komen… Het klinkt allemaal als iets vanzelfsprekends, maar zo voelt het voor mij toch niet. Ik moet er nog even bewust aan blijven denken.

Zondag was het ten slotte nogmaals vroeg opstaan, deze keer voor de voetbal. Ik speelde een halfuurtje mee maar moest al snel afhaken: hamstringblessure! De mannen vielen met 11 man maar haalde toch nog een punt uit de brand. Leuke match was het wel, al waren we allemaal (ook ik na dat halfuur) helemaal doorweekt van de felle regen.

Normaal hadden Ellen en ik nog het plan om in de namiddag naar een opendeurdag te gaan van een edelstenenwinkel, maar met die regen hadden we meer zin in zeteldag. We keken/kijken nog naar Manifest en ik schreef ergens ondertussen deze blog.

‘s Avonds speelt Genk dan nog in en tegen Eupen, en dan zal het goed geweest zijn voor deze week!


Dusja, samengevat… Veel leuke dingen maar ook veel moeilijke momentjes. Ik ervaar veel schommelingen tegenwoordig. Het zijn lastige tijden. Het huis, de auto, die nieuwe projecten en zoveel andere miniscule dingetjes tegenwoordig die me wel eens zo’n paniekreacties durven bezorgen. Dat maakte dat ik de week begon in auto-pilot en daardoor diep viel woensdag tijdens die sessie met de psycholoog. Ik blijf het lastig hebben, dit blijft een moeilijk trauma-gevecht. Maar af en toe, net zoals nu, voel ik weer die stroom van energie als ik daar open over kan vertellen & schrijven. Dit is een gevecht dat ik wil blijven aangaan. En daar kan ik alleen maar trots op zijn.

Enkele leuke, random momentjes

Complimentjes op de opdrachten tijdens de doctoral school. Ik kan m’n capaciteiten soms echt onderschatten, dat werd maandag ook weer duidelijk.

Één van die opdrachten was over één van mijn onderzoeken vertellen door een metafoor te leggen met een badmintonshuttle. Zalige uitdaging wel, zo zou ik ze misschien wel meer willen krijgen!

Ik had maandagavond ook mijn mannenregels. Ik moest janken om de kleinste dingen. Series, muziek, het maakte allemaal alles in mij kapot.

Die heerlijke douche donderdagavond, ik heb er echt lang ondergestaan.

Net uit de douche komen en een bericht lezen van uw vrouw die u terug naar de winkel stuurt. NEE IK HAD DAAR GEEN ZIN IN WANT IK HAD MIJN TEENSLIPPERS AL AAN.

Jammer voor Hasselt dan, want ik ben in 15° in T-shirt en op m’n teenslippers gehakt gaan halen #enikbenertrotsop.

Soundtrackmuziek. Ik heb deze week weer meer naar soundtracks geluisterd dan wat anders. Heerlijk, die orkestrale tonen. Ik heb van die momenten waarop dat meer binnenkomt dan anders.

Ellen heeft een golf gekocht. Een viesssssss zachte golf. Ik hou van die golf. Knuffelbaarheid 100%.

Ellen heeft een golf gekocht. Het is ook een wollen golf. De zetel van de auto hangt helemaal vol.

Een blessure oplopen in een voetbalmatch en erna in de kleedkamer uw T-shirt aandoen met daarop “kwetsbaar”. Facepalm.

Al die leuke podcastcomplimentjes. Ik geniet zelf ook nog steeds na van die aflevering!

Aanrader van de week

Ik zou stom zijn als ik het niet zou doen, niet?

WANT IK WAS TE GAST IN EEN PODCAST!

Met die lieve (maar oudbollige) Lieselotte babbel ik over vriendschap vóór, tijdens en na de burn-out. En babbelen we eigenlijk ook wel over ons, want for some magnificent reason zijn we in een paar maanden tijd gegroeid van complete vreemdelingen naar dichte vrienden.

West-Vlamingen en Limburgers, ‘t is dat ze blijkbaar goed overeenkomen!

Luisteren kan via Spotify, of gewoon hier hé! En luister haar andere afleveringen ook een keer, ze zijn echt wel de moeite!

20 reacties op “Weekoverzicht W39

          1. Pas op, het werkt andersom ook hoor: taffelen en begaaid probeer ik in de dikke Van Dale te krijgen 😀 Heerlijke woorden!

          2. Ik heb net uw blog gelezen en hahaha, wat een pareltje! Misschien moet ik er zelf ook eens ene maken met wat Genkse cité taal termen erbij :p Alleszins héél veel termen in je blog die ik zelf ook gebruik!

  1. Als ik het zo lees is het begrijpelijk dat het best even een pittige week was. Gelukkig waren er wel ook positieve momenten. Die houden je dan toch op de been in zo’n moeilijke week.
    Te gek overigens de podcast. Ik ga hem binnenkort even luisteren!

  2. Haha een golf is bij ons ook een auto :’) wij noemen dat een gilet (zjilee :p). Ik stelde me gelijk een fluffy auto voor, haha.
    Pittige week wel precies maar ik onthou vooral de toffe dingen! ‘k Hoop jij ook 🙂

    1. Haha een gilet, ma alé! Da’s voor mij eerder zoiets dat een man als kostuum aandoet ipv een blazer 😁 Zo wat die snookermannen altijd aandoen (als ge dat volgt :p)

      En ja, sowieso zal die podcast bv nog lang nazinderen!

  3. Ah zo gaaf van de podcast!
    En balen dat er zo’n flinke nasleep was van de therapeut. Je hebt je daarna wel herpakt!
    Een fijne nieuwe week gewenst!

  4. Die podcast is echt top, je mag terecht trots zijn!
    En gelukkig dat wij enkele weken geleden in Limburg op familieweekend waren, want ik snap nu wat je bedoelt met ‘golf’. Bij ons is dat een ‘gilet’. Allé, dat wordt tof op de bloggersmeeting :-D.

    1. hahaha eindelijk iemand die me begrijpt! Dan moet ik mij idd al minder zorgen maken om straks het vreemde eendje te zijn met de bijeenkomst haha! Want zo als enige Limburger én als enige man… 🙈 Vind het spannend!

  5. Ondanks toch een heftig weekje, wel een mooie weer zo te lezen. En ik sluit me aan bij de rest hoor, een golf is toch echt een auto 😛

    Leuk weetje ook he, als ik je blog en je comments van mede Belgen lees doe ik dit de laatste tijd in m’n hoofd met een Belgisch accent hahahaha. Echt géén idee waarom.

  6. Pittige week maar tis wel mooi dat je er zo mooi over schrijft. Die kwetsbaarheid missen we in de wereld. En ondanks dat het een pittige week was lees ik ook wel de gelukjes en de mooie dingen. Herstellen van moeilijke periodes is helaas met ups en downs en soms met veel tranen. Maar dat doe je goed. Zoals je zelf zegt, je vecht altijd door en das iets om trots op te zijn

Laat een antwoord achter aan Robin Schrijvers Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.