Weekoverzicht W27

Deh!

Eigenlijk gaat deze week de geschiedenisboeken in als de week van totale vrijheid & trekt uwe plan. Ik heb Ellen namelijk nog nooit zo weinig gezien als deze week! Nu goed, eerlijk gezegd vind ik alleen zitten niet zo fijn, maar ik heb er wel het beste van gemaakt elke keer. O.a. genoten van een paar terugkommomenten op het werk!

Maandag begon in mineur. Ik had de nacht voordien best slecht geslapen, veel geshraveld (rondgedraaid) in bed. Ik had last van veel gepieker over vanalles en nog wat, en heb daar een goeie babbel voor moeten doen met Ellen.

Voor de rest herinner ik mij maar weinig van de dag. Ik heb thuis gewerkt, en ‘s avonds was er geen voetbal. Geen idee hoe ik de avond precies heb doorgebracht. Waarschijnlijk lui in de zetel.

Dinsdag was druk! Maaarrr ik heb al mijn materiaal meegenomen en op het bureau gewerkt, hoera! Wat deed het deugd om gewoon al eens in een andere ruimte te kunnen zitten dan m’n appartement. Ik was daar praktisch alleen, hoewel er ook een collega aanwezig was in een andere ruimte. ‘s Middags hebben we dan ook samen gegeten, en een verrassend goeie babbel gehad. Zo van die diepe babbels, waar burn-outs ineens probleemloos aan bod komen. Dat deed deugd!

Voor de rest kwamen we in ons gezichtsherkenningsproject ook op het idee om een paper uit te schrijven en al eens op zoek te gaan naar conferenties voor in het najaar. Daar is eentje in Dublin uit de bus gevallen! Helaas kan ik niet mee gezien ik al de summer school van ons explainable AI project bijwoon (/host). Geen man overboord though, Dublin heb ik al eens bezocht voor een optreden een paar jaar terug. Ik vind het wél jammer dat ik na Nieuw-Zeeland nu opnieuw niet kan deelnemen aan een conferentie waar we de paper inzenden. Ach, aan de andere kant: ik ga daar niet kleinzerig over doen. Er zullen nog wel kansen komen. Ik ben al heel blij en dankbaar dat ik in zo’n wereld leef waar die kansen soms zomaar uit de bus vallen.

Ik herinner me verder ook een eureka-momentje waarbij ik in software onze Jetson Xavier NX een paar keer heb kunnen versnellen (dat gebeurt niet elke dag, trust me). En dan heb ik ‘s avonds Ellen alleen moeten thuislaten om opnieuw een amai! kampvuursessie bij te wonen in Leuven. Viel ook weer supergoed mee, ik vond het nog eens fijn om onder de mensen te zijn. Ik ben nog best lang blijven hangen om alle ideeën van de andere sessies ook eens grondig te bekijken (en te evalueren). Daarna op het gemak naar huis gereden om nog net op tijd terug thuis te zijn voor de 2de helft van Italië-Spanje.

Ik kon m’n blazer nog eens aandoen in m’n verplaatsing naar Leuven! Altijd fijn.

M’n energie was blijkbaar ook nog niet op ‘s avonds, want in bed heb ik nog wakkergelegen en veel inspiratie gehad voor het werk en de blog. Ik had héél wat uitgeschreven, zoveel mogelijk genoteerd want ik weet van mezelf dat ik het anders de volgende dag allemaal vergeten ben.

Woensdag heb ik al die ideeën van het werk eens aangepakt en concreter gemaakt. Maar ik voelde me de hele voormiddag wel wat gespannen voor m’n sessie bij de psychologe ‘s middags. Nergens voor nodig geweest uiteindelijk, want we hebben een heel goed en open gesprek gehad. Veel dingen uitgeklaard om de volgende vier weken (ze gaat even in verlof) aan te vatten met een gerust hart. Het zal af en toe nog spannend worden, maar dat hoort zo ook. Anders leren we ook niet veel…

Na het werk heb ik de loopschoenen nog eens aangetrokken om op het gemakje te gaan joggen. Maar ja, wanneer ik dat denk begin ik dus rustig en merk ik dat elke kilometer weer wat sneller loop. Nu goed, het waren 6 goede kilometers geweest. Het heeft me deugd gedaan.

Daarna was het Ellen haar beurt om weg te gaan. Zij ging drinken met een vriendin in Hasselt en was tot mijn verbazing nogal laat terug! Nu goed, ik gun haar die momentjes. En ‘t is ook niet alsof ik niets te doen had. Engeland – Denemarken ging zelfs tot in verlengingen door. Ellen was net na de voetbal thuis aangekomen (alsof ze het daar hebben getimed)!

Donderdag verplaatste ik me weer naar het bureau voor het werk. Het was best warm, en ai! De airco bleek kapot te zijn! Gelukkig was het nog doenbaar met de ramen open. Voor de rest was het werk niet zo spannend, waardoor er helaas weer plaats was voor gepieker. Nu goed, na de uren heb ik de draad weer wat kunnen oppikken. We hadden nl. weer een podcastmeeting, deze keer om te zien hoe we de volgende afleveringen zullen aanpakken. Wordt weer plezant straks!

‘s Avonds dan weer een moeilijke babbel gehad met Ellen (we waren nog eens samen thuis) dat uiteindelijk toch wel deugd heeft gedaan. Het belang van communicatie werd nog maar eens bevestigd… We konden met een gerust hart die voorlaatste aflevering van Loki kijken (en wat voor een aflevering was dat weer)!

Weekend induiken

Vrijdagvoormiddag stond in het teken van het uitschrijven van de paper. Ik heb me nog eens helemaal kunnen laten gaan, ik merk toch wel dat alles rond het schrijven mij toch veel energie geeft! En namiddag dan kon ik het weekend inzetten. O.a. een leuke, lange en deugddoende wandeling met Jana van het huisvandeMens gedaan in Domein Kiewit. Goeie diepe babbels toch weer over vanalles en nog wat. Tijdens de wandeling helaas een stilstaande ambulance en de MUG tegengekomen die iemand aan het reanimeren waren. Ik heb er niets meer van gelezen in de krant, hopelijk is het goed afgelopen…

Ik heb me wel enorm opgejaagd in al die bealo jongens-vriendengroepen die het nodig vonden om Jana na te fluiten en onnozel te doen met hun bellen op hun fiets. Toen we hetzelfde groepke opnieuw tegenkwamen was hun getoeter toch wel minder. Al kan dat te maken hebben met de vieze blik die ik op ze allemaal geworpen heb.

Maar ja, wie ben ik. Met Ellen heb ik daar ook nog een paar keren over gebabbeld, die dingen zijn echt niet oké, doen me misselijk voelen. Dergelijke verhalen hoor je meer en meer, maar het enige wat ik kan doen is ze ook maar afkeuren. Naar Ellen toe vind ik het soms jammer dat ik de dingen niet weg kan nemen. Al zijn er ook meer en meer stemmen van weerstand, wat ik ook wel toejuig. Maar toch, het werd weer even heel duidelijk dat we er nog lang niet zijn.

Dat was trouwens nog niet alles van die dag, want Ellen en ik zijn nog naar ons nieuw huis geweest samen met een vakman die gashaarden plaatst. We zijn immers aan het bekijken om de bestaande open haard af te breken / er een gashaard van te maken. Ik ben nog van plan om een blog te schrijven over het nieuwe huis en alles wat daar zo leuk is / wat we daar plannen, maar zolang ik er zelf nog niet in woon wacht ik daar nog even mee.

Daarna was Ellen weer weg met collega’s, maar kon ik rond 9u wel nog nakomen en ene meedrinken met de vrullie (vrouwen). Ja, dit was de laatste, ge mocht me komen halen! was eigenlijk Ellen haar bericht. Om dan als ik daar ben nog twee keren te zeggen dat we de laatste zouden drinken.

Om 1 uur waren we thuis.

Zaterdag was Ellen ‘s morgens dus weer weg! Ik heb dan maar wat geblogd en die ideeën van de week verder uitgeschreven. Een blog in het teken van dankbaarheid voor alles wat er dit academiejaar gebeurd is. Ik had daar ook nood aan. De laatste weken waren wat zwaarder, en ik heb dit jaar ook wat zwaarder ervaren. Maar ik heb ook veel genoten van alle kansen. Ik vond het belangrijk om die verwevenheid uit te schrijven & daar open en eerlijk voor uit te komen, tot op mijn LinkedIn toe.

Nadien zijn we nog voor een nieuwe vloer gaan kijken bij Impermo. Waarbij ik eigenlijk snel naar huis wou, want het was me toch wat te druk. En ik zat ook ergens anders met mijn gedachten na die blog. Ten slotte nog een bezoekje gebracht aan de schoonouders, dat pastte nog net in al onze plannen van dit weekend.

Zondag ben ik opgestaan met een nogal moe gevoel. Ik heb me dan maar, terwijl Ellen aan het strijken was (💔), een uur plat in de zetel gelegd. Daarna vertrok ze naar haar vriendin in Leuven, waardoor ik nog eens alleen zat (ik heb dus niet gelogen hé over deze eenzame week die zo de geschiedenisboeken induikt). Wat geblogd, gegamed, en een printplaatje van de motor van een poort onder handen genomen. Vooral gekeken wat daar kapot aan is en bekeken of ik daar iets aan kon fixen. Al bleek daar alles gewoon in orde mee te zijn!

Vanavond kijk ik nog naar de EK-finale, maar dat zal het dan geweest zijn voor deze week. Ik duik nu m’n laatste werkweek in met nog een BBQ gepland vanuit centrale diensten, een paar terugkeermomentjes naar het bureau en vrijdag nog een afsluitende drink met Smart ICT. En dan is het toch goed geweest hoor, dan wil ik eens goed m’n rust nemen. En vooral ook proberen om al die ideeën weer voor in de zomervakantie iets meer te parkeren, i.p.v. elke dag druk bezig te zijn. Ik kijk er alleszins naar uit.

Al heb ik zaterdag weer iets superspannends opstaan! Meer daarover in m’n volgend weekoverzicht 🥳

Enkele leuke, random momentjes

Ellen die me hoop geeft over kinderen toen ze vertelde dat ze op haar werk allemaal aan het raam naar buiten stonden te kijken voor voorbijrijdende kindjes. But it wasn’t. “Schoon op een ander” is what she told me. Blijven proberen, I’ll never give up!

In de werkweek eens niet alleen eten, maar dus met een collega. En die babbel die daarop volgde!

Onderweg naar Leuven nog eens alleen een lange rit doen met m’n favoriete muziek op onderweg. Het is lang geleden dat ik dat nog eens kon doen. Ik kan enorm van genieten van het alleen zijn met muziek op.

Een badge krijgen voor mijn inzet in het amai! initiatief. Het is maar een kleinigheidje uiteraard, maar gewoon al de manier waarop één van de organisatoren het al naar mij kwam brengen en me bedankte vond ik al echt leuk.

Ellen die zegt dat ze vorige week niet genoeg tussen m’n leuke momentjes stond. Hoge eisen, hoge verwachtingen daar precies! Zijt daar maar eens mee getrouwd.

Onze directrice onderzoek die op m’n LinkedIn bericht reageert dat ik een super-ambassadeur ben van ons expertisecentrum. Yep, maakt mijn dag. Bevestiging kan mij serieus doen opfleuren en energie geven om er hard tegenaan te gaan!

Onze algemeen directeur die me al stuurde om binnenkort eens te babbelen na m’n blog. Superattent natuurlijk! Maar ja, soms ben ik bang dat een mens bijna zou zeggen dat ik het allemaal doe om te slijmen of weet ik veel wat. Nee, niks is minder waar. Schrijven vertrekt bij mezelf, voor mezelf. Omdat ik het nodig heb. Wat daarna komt is mooi meegenomen. Het is het tonen van kwetsbaarheid dat mij die dingen oplevert.

Aanrader van de week

Manchester Orchestra – The Internet, uit A Million Masks of God. De impact van dat nummer op mij begint al zoals The Silence te worden. Ik kan er zo weer honderden quotes uithalen die ik één op één op mijn leven kan matchen. Hun teksten zijn zo diep… Niet, niet normaal. Wat een band. Zoveel gevoel in hun teksten en nummers, ze zijn verschrikkelijk underrated. Ik ben al helemaal weg van hun nieuwe album.

De dag dat zij in Europa komen touren, hmm hmm.

Hoe was jouw week?

8 reacties op “Weekoverzicht W27

  1. Zo fijn he, om even in een andere omgeving te kunnen werken! Klinkt als food for the soul de pauze met je collega en het goede gesprek 🙂 Ondanks dat je veel alleen was heb je toch een fijne week gehad zo te lezen. Ben nu al benieuwd wat er zaterdag is! Ik wacht in spanning af 😉

  2. Amai, ik kan daar ook zo van genieten als ik alleen in de auto zit, dan zet ik mijn muziek goed luid en zing ik keihard mee.
    Lijkt een immens drukke week, vooral voor Ellen eigenlijk. Chapeau dat ze dat allemaal in haar week gepropt krijgt! :p

Laat een antwoord achter aan Robin Schrijvers Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.